Wie wil kennismaken met de acht dorpskernen van Aalter moet einde juni naar Villa Snoeck (naast de Kadans), zo lezen we in het infoblad TotAalter. De villa wordt omgetoverd tot een “informatieparadijs” waar we ongekende hoekjes en kantjes van de gemeente leren kennen. Vooral het Drongengoed staat in the picture.
Wat vonden we in onze gazetten van 1966? Berichten over het eerste kostuumke voor de fanfare, over zwarte wolken boven onze molen en over ons carnaval, voor de negende keer op rij het grootste volksfeest van de gemeente. Maar ook wat beeldgetuigen over een Sterre, over doppers, over de champetter, over de zestigers van…
De toekomst van de Knesselaarse muziekschool is onzeker. De leerlingen van de gitaarklas spelen op woensdag 29 mei hun eindejaarsoptreden. Wat daarna gebeurt ligt in de handen van Aalter.
Hop, Knesselare. Het was spannend op al die vrijdagen in mei. Fee Loobuyck werd door de Vlaamse kijkers vooruitgestuwd naar de finale van The Voice. Uiteindelijk werd Fee vierde (geactualiseerde versie, met finalenummer).
Het jaar 1965, we schuiven op, bracht weinig persnieuws. We koppelen het aan een paar prentenbakken: een mooie serie “torenfoto’s” vanop onze te koesteren Sint-Willibrorduskerk en een fotoverslag van een toneelavond in het Drongengoed, net voor daar de hel losbarstte.
De bouwwerken aan het ‘Witte Huys’ van Knesselare zijn al een tijd aan de gang. Onze fotograaf merkte op dat de gevel in zijn oude toestand wordt hersteld. Dat is goed nieuws.
Voorop Henri, onze baron, onze oudste jager. In 1964 was Knesselare politiek in slaap gevallen, want er waren – heel uitzonderlijk géén verkiezingen. Maar niet getreurd, een jagersverhaal, een memorie aan de IJzerslag, de bloei van de tekenschool, een stoelfabriek in feest, er was hier altijd wel iets te beleven.
