Niets is wat het lijkt. Of toch wel? We vroegen uw aandacht voor een kunstwerk met (onder meer) caravan. Het was sommigen van u niet geheel onbekend. Hieronder het antwoord, volgend op een nieuwe vraag over… een garagepoort.

 

Hoe is het te verklaren dat je in ons dorp, zoals de foto toont, een garagepoort aantreft met daarboven in beton gegoten het woord ‘garage’. Woont daar een echte autofreak? Of is er een andere verklaring?

Waar nam onze fotograaf deze foto? Ook dat beeld toont weer zo’n plekje waar we met z’n allen wellicht achteloos voorbijrijden.

In een volgend artikel krijgt je het antwoord. Ondertussen kun je in de dorpskom wat rondfietsen op zoek naar dit merkwaardig beeld.

Zoals we u nu hieronder een woordje uitleg geven bij het wat bizarre kunstwerk dat we hier in een vorige aflevering van deze rubriek onder uw aandacht brachten (lees hier “Van toren naar caravans” (Arendsoog)

Een bizar kunstwerk

Het kunstwerk (metalen panelen) hangt sinds 1972 in de inkom van het gemeentehuis (linkermuur als je er binnenkwam). Vooreerst vermelden dat Daniël De Spae (Ursel, vroeger Veldstraat Knesselare) het eerst reageerde op onze vraag. Mooi, zo.

Het ging om een fragment uit een werk van 4,70 op 0,56 meter, waarop een caravan was afgebeeld. Het graveerwerk wil blijkbaar een stuk van de Knesselaarse erfgoed en economie in beeld brengen: we herkennen de kerktoren, de pastorie, de Driesmolen, de kapel van O.L. Vrouw-Voorspraak, de sigarennijverheid, de landbouw, deledernijverheid, en … Caravan De Reu…” ZIE AFBEELDINGEN VERDEROP

TOEMAATJE

Als toemaatje enkele beelden van de Knesselaarse caravanbouw. Caravan De Reu was een montagebedrijf van caravans, dat begin de jaren 1960 werd opgericht. Julien De Reu startte zijn bedrijf in Bellem. Het eerste model – De Reu La Cabane – kwam in 1954 op de markt. Vijf jaar later bouwde men twee nieuwe modellen, La Cahute en de Cassa Blanca. Die werden vooral geproduceerd voor de export. Andere modellen waren de Casbah, de Residence, de Isba, de Ariane, de Bungalow en de Castel. In 1967 bouwde Julien De Reu in Knesselare, langs de N44 een nieuwe montagehal. De productie werd opgedreven tot 4.000 stuks per jaar. Maar het succes was van vrij korte duur. In de jaren 1970 kwam de terugval. In 1985 kwam er nog een overname, maar in 1987 ging het bedrijf dicht. De beide zonen van Julien De Reu kwamen om het leven in verkeersongevallen. De bedrijfsruimte in Knesselare werd later gebruikt als overdekte marktplaats, thans (2009) is het een opslagplaats voor een meubelzaak uit Oedelem..

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wie of wat?

In het gemeentelijk archief ging Luc Van den Kerchove op zoek naar wat documentatie over de aankoop, die gebeurde naar aanleiding van de inhuldiging van het gemeentehuis op 4 maart 1972. Daar vond hij volgende wel opvallend ronkende omschrijving van de aankoop: “De firma Simonis uit Brussel, die op kunstzinnige wijze het interieur van het nieuwe gemeentehuis verzorgde, heeft deze prachtige metalen platen laten aanbrengen. Het gaat om modern, gepolychromeerd graveer- en schilderwerk, op legering van geanodiseerd aluminium.” De kleuren zijn wondermooi”…  Het aluminiumfolio (heliogravure, een grafische techniek om een afbeelding aan het drukproces toe te voegen) werd in een houten chassis vastgehecht, zodat ook de zijkanten verdekt zijn. Het geheel wordt onrechtstreeks verlicht en maakt een rijke indruk.” Voilà, dat weten we nu ook weer. Niet oninteressant, want je moet echt wel je bril opzetten om die locaties terug te vinden en te herkennen.

Artiest

Wie maakte dit kunstwerk? Het werd blijkbaar gefixeerd en uitgevoerd door de heer en mevrouw Jacques en Thérèse Michel-Thierrin, toen “woonachtig” in Brussel. We vonden in de pers geen info over de prijs die ervoor werd betaald. Ooit misschien in het gemeentearchief, als dat tenminste in Knesselare mag blijven …

Op het internet vonden we over die beide kunstenaars niet meteen iets terug. Een gelijknamig koppel (of zijn het toch die beide mensen zelf?) blijkt wel in de buurt van Lausanne te wonen. Een telefoontje leverde niets op.

Hieronder het kunstwerk nog eens wat meer in detail bekeken (foto’s Paul V.)