Auguste De Winne (1861-1935) schreef in het socialistische dagblad Le Peuple en in zijn boek Door Arm Vlaanderen (1902) over de “mierenjagers” van Knesselare. Een Gents cafébaas, geboren in Knesselare, vertelt hem over de leefomstandigheden van de inwoners van zijn geboortedorp.
Er zijn zo van die mensen die zich engageren om iets te doen voor de gemeenschap. Wandel- en fietspaden bedenken en uitpijlen, bvb. En er zijn van die mensen die zich dapper in het duister vermaken door die initiatieven in het honderd te laten lopen.
De Dood als een droeve clown. Hilarische toestanden, zachte en warme momenten, en ontroering als eindpunt, dat is wat we mogen verwachten van ‘Doe de groeten aan de ganzen’, een theatervoorstelling op zondag 25 april met onder meer ex-Knesselarenaar Tim David en Danny Ronaldo van Circus Ronaldo op het podium.
We schieten met dit medium niet altijd in de roos. Maar als ons foutjes worden gemeld, doen we ons best om de fout recht te zetten. Mochten we schijven dat Het Leen ergens in Maldegem ligt, zouden we dat met blije pen snel rechtzetten. Is dat voor die van Eeklo minder evident?
Het eerste nummer van Erfgoed Aalter viel enkele dagen geleden in de brievenbussen van de abonnees. Lezers vinden er voor wat Knesselare betreft onze bijdrage over de historiek en de restauratie(s) van de Sint-Willibrorduskerk. Pastoor Jef De Bodt antwoordt op een paar vragen over de toekomst van zijn kerkgebouw.
Als ‘laat’ voorgerecht voor het zopas verschenen eerste nummer 2021 van Erfgoed Aalter had u nog iets te goed over het laatste nummer van 2020 (4), zoals Peter Laroy het samenvatte op zijn blogspot Geschiedenis van Aalter,. Met vergeve het ons: wat extra aandacht voor de Knesselaarse bijdrage, verrijkt met wegwijzers naar meer over…
Waren wij dan toch “wilden”? Nu wel al weten dat we gevaarlijke moordenaars zijn, kan het alleen maar erger. In 1861 schreef ene Jules Huyttens, Gentse vorser en publicist, dat hij in Meetjeslandse velden en bossen nog veel gebruiken zag waarover ook de Romeinen zoals Caesar en andere Romeinen het al hadden: armoede, bijgeloof, slechte…
Het was vroeger de gewoonte, toen er iets speciaals te vieren viel, dat ‘den trekzak of den accordeon’ erbij gehaald werd. Dat was in Knesselare tot de jaren 1960-1970 niet anders. Een volkse uitspraak was ‘den (speel)boek moet erbij’. De driehonderd Knesselaarse kopjes hieronder, zijn maar een fractie van al wie er toen plezier…
Waar een wanneer de allereerste telefoons in Knesselare werden geïnstalleerd is ons nog niet duidelijk, maar kranten publiceerden nog tot halfweg de vorige eeuw de eerste telefoonnummers. En dat waren korte … (zie foto’s Strobbe en Van Heyste)
Honderd jaar geleden vroeg de provincie aan alle gemeente “of ze van dien elektrieken stroom begeert of niet”. Het gemeentebestuur van Knesselare ging in het verzet. Elektriciteit? Niet nodig. Het ging er hier soms merkwaardig aan toe.
