Het Meetjesland zette tijdens Open Monumentendag op zondag 13 september drie monumenten in de kijker: de kerken van Lembeke en van Middelburg en het kasteel van Poeke. Voor de Knesselaarse erfgoedliefhebbers viel er niets te beleven. We proberen dat goed te maken met een focus op het sieraad met vier wieken dat we dreigen te verliezen.

Sieraden

Erfgoedmonumenten geven ons een inzicht op kennis en praktijken die een lange traditie hebben. In Knesselare denken we dan aan kerk en pastorie (nog volop in renovatie), aan historische gebouwen met karakter (De Drongengoedhoeve, de Litanie, het Witte Huys in de Veldstraat, de Grote kapel, tot voor kort ook wel het oude klooster, enkele oude hoeven, en de twee molens)

In het graafschap Vlaanderen verscheen rond 1180 de eerste houten, draaibare windmolen ter wereld. Molens houden sinds de twaalfde eeuw Vlaamse polders droog en malen graan of zaden. Ze zijn ook sieraden in het landschap, zoals pakweg knotbomen en eiken dat ook zijn. Met de ­opkomst van elektrische en dieselmotoren na de Tweede Wereldoorlog verdwenen er veel wind- en watermolens uit het landschap. Wij hebben er nog één. Maar willen we hem houden?

Hoe zit het met het renovatiedossier? “Het dossier Pietendriesmolen wordt van heel nabij gevolgd door onze cel gebouwen, maar dit dossier heeft van maart tot nu toch heel wat nadeel gehad van de coronaperiode. Wel heeft in de laatste helft van juni een seismoloog een opmeting gedaan van de molen. De resultaten zullen ten vroegste in dit najaar gekend zijn”, vernamen we enkele maanden geleden van schepen Herlinde Trenson. Veel meer details kon ze toen niet geven. “Mogelijke acties moeten hoe dan ook verwerkt worden in een beheersplan“… Ook het niet meteen vinden van een van de overbevraagde “molenarchitecten” zou voor vertraging zorgen, “maar we volgen het op”, voegde ze daar onlangs aan toe. Laat ons hopen dat een van de najaarsstormen niet eerder ter plaatse is. Dat zou dat wel eens voor een ongewenste oplossing kunnen zorgen.

Op de site molenforumvlaanderen.be wordt vermeld dat de Pietendriesmolen “uitzonderlijk niet open is vanwege een technisch probleem” en “gesloten is tot na herstel“.

Hieronder nog een prent van het half afbreken van de molen in 1982. Der geklasseerde molen, daterend uit de 16de eeuw, was ook toen al dringend aan herstel toe en werd daarom in 1979 totaal afgebroken. Na heel wat administratieve perikelen kon in 1982 de heropbouw worden aangevat. Het houten karkas renoveren was de eerste opgave. Men hoopte toen in 1983 de houten windreus terug in volle glorie te zien. Dat gebeurde ook. Pastoor Boudonck zegende de molen in.