De zalige zon was en is er, op deze Vlaamse Feestdag. En enige tevredenheid, gevolgd door hoop. Daarover gaat het in deze wat aparte bijdrage. Vorig jaar schreven we hier al iets over (“Het flamingante verhaal van Knesselare”) Deze keer trekken we het raam open naar een wat ruimer kader. We zijn  van ergens

We verwijzen met beelden en weinig woorden naar onderstaande grafieken, die zouden moeten aanzetten tot nadenken (info: eigen archief, en Bart Van Craeynest, hoofdeconoom van de Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA). Info over “grote sociaal-economische verschillen” die er bestaan in werkzaamheid, werkloosheid en armoede tussen Vlaams, Waals en Brussels Gewest. Ze zijn een pleidooi voor een aanpak op maat, iets wat deze dagen in het federale België wel heel erg moeilijk wordt.  Een paar voorbeelden maar:

 

Schijn bedriegt

Is die economische realiteit “een gevolg van de teloorgang van staal en kolen”? Dat is dan toch wel erg lang geleden. Overigens, ook andere regio’s in Europa werden daardoor getroffen. Onderstaande grafiek toont aan dat de rampzalige tewerkstelling in de provincies Henegouwen en Luik ondanks “permanente” Vlaamse transfers, opvalt in het overzicht van de werkzaamheidsgraad in vergelijkbare regio’s.

En het evenzeer achterop hinkende Brussel, heeft dat niet te kampen met toch wel uitzonderlijke “grootstedelijke uitdagingen”? Ook dat is een bedenkelijk excuus. Inzake armoedebestrijding, zo toont ook alweer een droge grafiek, sukkelt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bijzonder droevig voort in vergelijking met veel andere teden van Europa.

Politiek (II)

Er zijn ook bijzonder grote politieke verschillen, die iedereen kent via de vergelijking van de politieke kaarten na verkiezingen. Vlaanderen stemt helemaal anders dan de francofone gewesten.

Grote politieke meningsverschillenz zijn er over zowat elk politiek thema, wat onvermijdelijk leidt tot bestuurlijke chaos, met almaar meer problemen die niet opgelost geraken. Of het nu gaat over geografie, demografie, onderwijs, economie, pensioenen, energie, migratie en asiel, huisvesting, defensie, veiligheid, sociale zekerheid, gezondheidsbeleid, verkeer, handel, enzomeer... vaak mikt de meerderheid in Vlaanderen op een ander doel en andere methodes dan de andere gewesten. Verregaande autonomie en bestuur dichter bij het maatschappelijk speelveld, het lijkt voor almaar meer Vlamingen de enige optie.

De Waalse partijen vinden de permanente geldstroom vanuit Vlaanderen, de zogenaamde transfers, blijkbaar evident, maar resultaten daarvan zijn er nauwelijks. Hun schuldenberg is verbazend gegroeid. Vlaanderen liet zich insnoeren met allerlei grendels en clausules om die situatie al decennia in stand te houden. Is kritiek daarop egoïstisch? Het “egoïstische” Vlaanderen kan zijn ontwikkelingshulp verdubbelen – waarom niet? – als het een steen kan verleggen in de geldstroom naar Wallonië

Zowat alle onderzoek (Nationale bank, U Leuven, prof. Decoster, …), komen uit bij 6 tot 7 miljard euro transfers over de taalgrens per jaar. Daarbovenop draagt Vlaanderen ook het grootste deel van de groeiende staatsschuld.

 

Cultuur (III)

De verschillen tussen de cultuurbiotopen van Vlamingen en van de Franstalige gewesten zijn verrassend groot en structureel. We spreken een andere taal, kijken naar andere TV-zenders, luisteren naar andere muziek, en volgen andere media. We hebben een eigen nest, in de evidente nabijheid van Vlaamse kunst en cultuur, van Vlaamse geschiedenis, Vlaams erfgoed, Vlaams onderwijs, etc…

Die drie componenten – het sociaal-economische, het politieke en het culturele, bepalen mee de constructie van ons Vlaams huis, onze eigen vlag, onze identiteit…

“Oei, een beetje flamingant? Dat moet een vergissing zijn!”, … dat toontje duikt al eens op, vooral op de politieke flank die in Vlaanderen een minderheid is, maar toch mediagewijs in hoogste klasse speelt. Maar enige fierheid over de eigen kring, en ook engagement hiervoor, het kan prima, zonder hoogmoed of afwijzing van de ander. Er zijn redenen genoeg om de Vlaamse weg naar meer zelfstandigheid verder te volgen.

Een mens is altijd van ergens. Zelden van nergens… Tot dit ergens behoort voor veel lezers van Knesselaars Nieuws de familie, de buurt, de straat of de wijk, het dorp, de ruimere Vlaamse Gemeenschap, Europa. In alle kleuren en voorkeuren.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.