Het Ursels bewonersplatform Ursel inZICHT vertolkt in het nieuwe nummer van het satirische tijdschrift Ursel Bovenal de Urselse bezorgdheid over de toekomst van het Drongengoed, maar ook over onder meer mobiliteit, identiteit, accommodatie en infrastructuur in het Pierlaladorp.

Met Ursel Bovenal heeft Ursel al twaalf jaar een interessant lokaal nieuws- en infoblad. Het wordt uitgegeven door het Bewonersplatform Ursel inZICHT. Marc D’Hooge is er hoofdredacteur.

Op de cover van het jongste nummer een blik op de parel van Ursel, het Drongengoed en de omliggende bossen.  Zo is er meteen ook een link naar de grootste schrik van het dorp, dat er binnen afzienbare tijd mogelijks onheil in de Urselse lucht hangt. Drones boven de hoeve bij voorbeeld, of de ontbossing.

Dezelfde thema’s komen wel vaker terug in het blad. In ‘Wablief… moet er nog heide, moet er nog bos zijn?’ heeft de redactie het over de problematiek van de toch wat omstreden herbestemming van een deel van het bosgebied in “heide”.

Men wil er ook de fusie kritisch volgen. In zijn voorwoord vraagt UiZ-coördinator Mathias D’hooge dat de samenwerkingsovereenkomst die er was met Knesselare nu ook met Aalter zou worden vernieuwd.  “Dat zou een meerwaarde kunnen betekenen in het bestendigen en versterken van de Urselse identiteit”, zo klinkt het.

Reinaertkluis

In het artikel ‘De Reinaertkluis‘ vraagt de redactie wat er zal gebeuren met deze site die een grote betekenis had voor het sociaal leven in Ursel, nu de mensen die zich inzetten voor het onderhoud en de uitbating van het gebouw er een punt achter zetten. Wat nu?

Het wordt een complex verhaal. De grond en het gebouw zijn eigendom van de Urselse kerkfabriek (recht van opstal). Het is nog onduidelijk of de gemeente het gebouw zal huren of kopen, maar in de meerjarenplanning van Aalter worden kinderopvang en uitleenpost van de bibliotheek genoemd als toekomstige bestemming. Maar particuliere verkoop blijft ook nog een optie. Het wordt dus een kwestie van onderhandelen (zoals dat in Knesselare nog het geval is voor de aankoop van het klooster – red.). De redactie van Ursel Bovenal hoopt dat de Reinaertkluis beschikbaar blijft voor activiteiten van verenigingen én particulieren. Daarom vraagt ze “inspraak” in verdere beschikkingen omtrent de Reinaertkluis (én van het oud klooster).

Melancholie

Een forse brok melancholie is er ook. In ‘Het vertelde dorp’ grijpt een anonieme auteur terug naar het verleden, dat er niet meer is. In de pittige rubriek Algemeen Beschaafd Ursels (‘Wa seide? De Leuvense stove’) neemt Marc D’Hooge de lezer mee naar mooie dialectwoorden (poalto, biedebèw, de smèddre, de schoale, ’t Flasijn en andere kleurrijke termen van toen). Die volkse termen worden ook vermeld in de rubriek ‘De schijde‘, geschreven door “Alice, de weduwe van Triefon” …).

In “De Patronaize” vertelt Werner Roelandts over het slopen van de parochiezaal in de Kapelstraat in 2006. Een stevige brok Urselse melancholie. Even terzijde: Knesselarenaars hebben dat verhaal nog te goed, want ook de parochiale feestzaal in de Kloosterstraat is “zo oud als de straat”… Het is er wel nog wachten op wat er de komende jaren op de kloostersite allemaal staat te gebeuren. Een uilenspiegel zou zeggen: “Er was eens een optimistische gids die aan zijn volk zei dat dit werkje nog voor de herfst van 2021 zou geklaard zijn”.

In ‘Ursel verandert snel’ neemt Ronny D’Hooge afstand van peilloos negativisme, maar hij stelt toch een aantal concrete vragen, samen met het bewonersplatform Ursel in Zicht. Dat Ursels bewonersplatform wil de Urselse identiteit koesteren en in Ursel een aanspreekpunt zijn voor het Aalterse gemeentebestuur. Een paar van de bekommernissen: het openbaar vervoer dat voor Ursel toch wel zorgelijk wordt, de ontbossing, het wildbeheer …

Humor

Dat ze met Pierlala als back-up in Ursel ook wel plezant uit de hoek komen, blijkt uit de beelden in de rubriek ‘Wilde geruchten en realiteit‘ (een doordenker). Twee voorbeelden

Binnenkort ook vier snellaadstations aan Urselkerk

Eind 2019: concrete plannen: de pastorale residentie, rechtover Villa Maria, en daarvoor, op de hoek aan de kerk, het nieuwe dorpshuis, met kinderopvang, vergaderzalen en bib. Een dorp tussen droom en daad? …

Spotprent (Pastoor: ‘Oh Sire, op uw leeftijd!’ – Koning: ‘Probeer mij maar eens na te doen!’)

En nog meer humor. In het pittige stukje ‘Ze ligt weer bloot’ koppelt Werner Roelands de toevallige “vondst” van een waterleiding onder Ursel (blootgelegd bij werkzaamheden) aan de beslissing van de Belgische koning Leopold II, om voor zijn lief – de Parijse luxe-prosituee Blanche Delacroix – een 230 km lange waterleiding aan te leggen, van een riviertje in Namen, naar zijn doening in Oostende, waar Blanche resideerde (de Urselse Erna Schelstraete schreef een boek over die Parisienne). Madame wou proper water! Die leiding kwam er – ietsje later – en passeerde ook onder Ursel dorp. Werd die niet gebruikt door de Duitsers in WO2 om stromend water te voorzien voor de schuilkelder onder ’t Dorp? In deze is het goed om weten dat de Urselnaren zelf pas in 1960 de waterleiding kregen.

Kleinere bijdragen zijn er nog over Sparta Ursel, over een ‘drakenwedstrijd’ in 1992, over het afschieten van de damherten, over de nieuwe Rozestraat, de nieuwjaarsreceptie op Urseldorp, de verkoop van de Urselse pastorij, over het jeugdhuis De Voute, de Pastorijfeesten, het verdwijnen van de papiercontainer op het Urselse sportterrein, enzomeer.

Ursel Bovenal, informatieblad van het Bewonersplatform Ursel inZICHT, 40 blz. Er zijn nog enkele nummers beschikbaar. Belangstellenden kunnen hiervoor contact opnemen met Marc D’Hooge via: dhoogsken@telenet.be