Even geleden, maar we gaan weer even terug in de tijd. Naar het jaar 1972. Het jaar dat Knesselare voor het eerst (en het laatst) een deftig gemeentehuis kreeg. En het jaar dat de boerenbond nog groot was en de majoretten klein. Er hier nog ponykoers was en Raoul Lambert Knesselare meetrok als grootste supportersclub van FC Brugge.

1972? Oei, da’s ver weg…. En toch. Misschien herinneren sommigen zich nog iets over het oppakken van de Baader-Meinhofbende, over het geweld tussen Hutu’s en Tutsi’s, de gijzeling op de Olympische Spelen in Munchen, het napalmmeisje in Vietnam of Watergate? 1972 was ook een topjaar voor Radio Veronica, voor Peppi en Kokki, Gilbert O’Sullivan, Neil Young, Neil Diamand en Deep Purple. We houden het via de kranten van toen dichtbij huis: met 1972 als topjaar voor recordhouder-burgemeester Maurits Devreese en nog wat andere ondertussen al lang verdwenen sterkhouders van het Knesselaarse verenigingsleven.

50 jaar Boerengilde

Als in 1972 de Knesselaarse boerengilden hun vijftig jaar bestaan vieren,  dan weten we dat de Katholieke Landelijke Gilde en het Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen in 1922 zijn gesticht. Samen telden de gilden in 1972 nog 350 leden…  De boerenjeugd verzorgde de zang in de jubileummis. Op het feest waren alle Knesselaarse bonden aanwezig. De Knesselaarse Boerenbond werd toen geleid door Raymond Van Loocke, de boerinnenbond door Julia De Muynck. Ondervoorzitter Maurits Van Nieuwerburg gaf een historisch overzicht van 50 jaar lokale werking. Na veertig jaar dienst werd Bertha De Loof als secretaresse vervangen door Julia De Buck.

Hemelrijk

In 1972 startte de voorbereidende fase voor het aanleggen van de Hemelrijkwijk.  “Een 80-tal nieuwe woonhuizen met aangepast wegennet, riolering, voetpaden en beplanting krijgt stilaan meer vorm”. Er wordt beslist een bijkomende toegangsweg aan te leggen: de verbinding naar de Kerkstraat.

Nieuw gemeentehuis

Op zaterdag 4 maart 1972 kreeg Knesselare een “ultra-modern” gemeentehuis… Alle verenigingen waren present op de festiviteiten.

Devreese had het blijkbaar niet makkelijk. Fier om zijn verwezenlijking. Maar “menigmaal is hij naar Brussel afgereisd om de plannen aldaar te verdedigen en de menigvuldige moeilijkheden waarvoor hij telkens geplaatst werd hebben hem veel kopzorgen en een zware inzinking bezorgd. Nu is alles voorbij en jonger dan ooit leidde hij de rondgang door het prachtige uiterst modern bemeubelde lokalen… Achtereenvolgens werden doorlopen de diensten voor de bevolking, het secretariaat, de politiediensten met verscheidene afdelingen, de archiefplaatsen, de medische diensten voorzien van alle nodige accommodaties, vergaderlokalen voor gemeentelijke verenigingen, lokalen voor de COO, ontvanger van belastingen, garage, enz… werkelijk te veel om op te sommen. Even werd halt gehouden in de prachtige inkom, sober versierd met het nieuw goedgekeurde Knesselaarse schild, alsook een prachtige kopergravure van Jacques Michel uit Brussel. De modern uitgeruste feestzaal met podium, bar en tal van technische snufjes voorzien, wekte heel wat belangstelling alsook het luxueus afgewerkte en bemeubelde lokaal van de burgemeester en de smaakvol verlichte en met zwaar behang versierde raadszaal.

Burgemeester Devreese citeerde in zijn toespraak uit een brief van de arrondissementscommissaris, geschreven in… 1898 (sic). “Bij mijn officieel bezoek heb ik kunnen bestatigen dat uw gemeentediensten in een herberg gevestigd zijn. Deze toestand is beklagenswaardig… Te dien einde zijn er twee voorstellen, eerstens het bouwen van een nieuw gemeentehuis, tweedens wijzigingen aan het thans gebruikte lokaal te doen aanbrengen, derwijze dat voortaan alle aanleiding tot misbruik van drank belet worde, deze manier van handelen zou reeds een grote verbetering zijn, en uwe financiën niet bezwaren… Het is dan dat de familie Maenhout heeft voorgesteld een gebouw op te richten die aan deze voorwaarde zou voldoen. Op 3 februari 1899 schrijft de commissaris dat hij kan akkoord gaan met de indeling en de gemeente sluit een huurcontract af voor 18 jaar, aan de prijs van 100 frank. Die 18 jaar zijn er ondertussen 72 geworden, aldus de burgemeester.”

In 1961 werd de eigendom van De Spiegelaere aangekocht alsook de overbouwde poort van café Gemeentehuis. Het heeft geduurd tot in 1963 vooraleer de aankoop door het ministerie werd goedgekeurd. De plannen werden opgemaakt door de architecten E. Dryhoel en E. De Witte en aannemer Hilaire Ryserhove zou in 1969 met de nieuwbouw starten.

Prentenbak nieuw gemeentehuis (foto’s Hooft/Vanthuyne)

Deze slideshow vereist JavaScript.

Burgemeester Devreese: “Kleine burgemeester van een grote gemeente” …

Voor burgemeester Devreese was 1972 om nog meer redenen een feestjaar. Hij vierde toen ook zijn zilveren ambtsjubileum. “De burgemeester, voordien stoetsgewijs afgehaald in de Molenstraat, begroette de bevolking feestelijk vanop de pui van het gemeentehuis.”

Eerste schepen André Busschaert hield de feestrede. “Onder de voornaamste verwezenlijkingen van Devreese stipte hij aan: de Vaartbrug, de sterk uitgebreide elektricifatie, de aanleg van het watervoorzieningsnet, moderne wegenaanleg en als bekroning op het werk het nieuwe gemeentehuis en (op stapte) een modern sportcomplex van 6 hectare…”

Namens de bevolking kreeg Devreese een schilderij van Gies Cosijns en 25 mooie rozen. Namens de raden (geest, cultuur, sport) werd een “prachtig drieluik over de kunst” aangeboden. Professor Jozef Devreese wees op de talenten van de burgemeester als bedrijfsleider. Devreese zei over zichzelf “niet een groot burgemeester te zijn van een kleine gemeente, zoals op deze dag dikwijls bewierookt, maar wel een kleine burgemeester van een grote gemeente. Een volksbal besloot deze heuglijke dag”.

Op 18 oktober 1947 was Maurits Devreese bij “regentenbesluit” benoemd tot burgemeester van Knesselare (Koning Leopold III was toen even buitenspel geplaatst wegens (te) nauwe banden met de Duitsers).  Devreese won de verkiezingen van 1946, maar ook die van 1952, 1958, 1964 (zonder tegenpartij) en 1970. Hij zou ook die van 1976 nog winnen. Met 36 jaar burgemeesterschap heeft hij (voor eeuwig en altijd…) de titel van langs besturende burgemeester van Knesselare.

Nieuwe gemeenteschool

Ook in 1972 kreeg Knesselare een nieuwe, “moderne gemeenteschool”. Dat was zo verplicht door de scholencommissie. De burgemeester lichtte de raadsleden in over het dossier. Op 30 december 1969 besliste de oude gemeenteraad al dat de school na “deskundig onderzoek” diende afgebroken te worden en volledig vernieuwd. Op 11 juni 1970 besliste de nieuwe gemeenteraad over de aankoop van de gronden en het aanstellen van de opnemers en architecten. Op 2 februari 1971 werd het voorontwerp goedgekeurd. Nu diende enkel nog gestemd over de definitieve plannen die nader werden uitgelegd door architecten De Smet en Vanden Brande. Kostenraming 14 miljoen fr. (350.00 euro). Tegenstemmen waren er van de raadsleden Sierens en Dombrecht. Onthielden zich: Lutgarde De Spiegelaere, Gerard Versluys en Walter Depoortere (CVP), en Pol Cornelis en Hubert Neirynck (BSP). Raadslid Gerard Verlsuys had opmerkingen over het voorontwerp (te ver boven de raming, te luxueus opgevat…). Er was evenwel een overheidstoelage van 65 procent.

Miss Kindjes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vooraf werd Paula Gevers uit Brugge gehuldigd om haar 25 jaar lange periode van dienst aan de gemeenschap en meer bepaald voor de kinderverzorging te Knesselare. De burgemeester bood haar een mooie foto aan en de jubilaresse dankte”…

Ponykoers met Polydoor en Pandoer

Ponykoers werd hier in Knesselare omstreeks de jaren 1970 populair. “De grote nationale ponykoersen werden ingericht door … de Tafeltennisclub, in samenwerking met de Sportvrienden op de ruime weiden van Henri Van Hulle, Prinsengoeddreef.. Ze kenden een enorm succes”, weet Het Volk dat spreekt van meer dan duizend kijklustigen … “Lokale deelnemers lieten zich niet onbetuigd, want Maurice De Corte won de eerste drafkoers met Polydoor en Pandour van Anrthur Lanckriet werd tweede. Laatstgenoemde zou ook nog de speciale dameskoers winnen met jockey Mireille”.

Met Raoul erbij naar grootste supportersclub van Club

De Raoul Lambertvrienden vierden hun eerste lustrum in café Lusthof. Met de nodige nostalgie zullen de voetballiefhebbers van de wat oudere generaties terugdenken aan die periode omstreeks het jaar 1970, toen in Knesselare een fanclub van Club Brugge werd gesticht. De krant (Jozef V.) ziet het zo: “Het eerste jaar telde men 70 aansluitingen, het tweede jaar 90, het derde 110, het vierde 130 en in 1972 175 leden. Hiermee had Knesselare toen de sterkste supportersclub van de Club. Op het feestmaal waren honderd leden aanwezig, waaronder toenmalige topvedette Raoul Lambert. Jozef Lefevre was voorzitter, Roger Smessaert ondervoorzitter, Victor Focke secretaris-penningmeester. Andere voortrekkers waren Antoine Vanden Hende, Marc Locy, Firmin De Bruyne en Odiel De Vlieger”. De Raoul Lambertvrienden maakten heldhaftige avonturen mee toen Club in die jaren Europees heel goed presteerde.

Op initiatief van de sportraad werden voettochten gehouden die uitgroeiden tot “leerrijke natuurwandelingen. Vooraan de sportraadvoorzitters Roger De Neve en Urbain Van Speybroeck.

En daar zijn de majoretten

Op de kermisdagen van juli 1972 trok de fanfare Willen is Kunnen voor het eerst de straat op met het nieuwe Majorettenkorps. De groep zorgde voor nieuwe horizonten voor de fanfare die nu plots op veel plaatsen werd gevraagd, in binnen- en buitenland (Frankrijk, Nederland, Duitsland, Spanje…). Maar hierover meer in een apart bericht…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog een toemaatje: de spaardersbond