Het kan ook gebeuren. Het jaar 1962 hadden de kranten blijkbaar weinig opvallend nieuws te melden. We beperken ons tot twee evenementen die wat meer aandacht kregen. Een aprilvis op carnaval, en zestig jaar Knesselaarse vaktekenschool. 

Het krantenarchief van het jaar 1962 is dun. Politieke strijd was er helemaal niet, en twee jaar later zouden er zelfs geen gemeenteraadsverkiezingen zijn, door de almacht van de toenmalige CVP. Ophefmakend nieuws was er niet, tenzij misschien de moord in de Veldstraat, maar daarover hebben we het in een ander serie artikels.

Ook het foto-archief is beperkt. Met uitzondering misschien voor de carnavalsstoet (zie Prentenbak verderop). Het was Maurits Mattheeuws (landbouwerszoon en gymleraar, later uit Knesselare vertrokken) die in 1962 als Prins Carnaval het feest mocht leiden. De Hellestraat was aan de beurt om een prins carnaval leveren. Blijkbaar moesten ze hem wel iets verder gaan zoeken, in Langendonk, dicht bij het kapelletje aan de Hellestraat.

De opkomst voor de carnavalstoet lijkt wat minder te worden. Dat doen toch de archieffoto’s, vermoeden. Maar ze werden genomen in de Kloosterstraat. Het was ook een carnavaldag die deels onder de paraplu’s verdween maar in de krant lezen we dat er ondanks aprilse grillen toch “duizenden kijklustigen” waren. Wat we vernemen is dat de Kloosterstraat toen ging voor “De Koning Drinkt, waarbij het bier letterlijk als bij beken stroomde”, De Veldstraat koos voor een uitgebreide Vlindergroep, voorts waren er nog de Smokkelaars, de dansende Wit-zwartmengeling uit de Kerkstraat en Molenstraat, de tachtig deelnemers tellende Tijl Uilenspiegelgroep (daar is hij weer) uit de Hellestraat en de gevaarlijke Cowboys en Indianen uit de Maldegemweg.

Geschenken gooien…

De krant vermeldt één anekdote: Prins Maurits Mattheeuws riep tijdens zijn rondrit het publiek op om na de stoet ook massaal af te zakken naar De Plaats, waar hij om 18.30 uur vanop de pui van het gemeentehuis “geschenken zou uitwerpen” onder de karnavalvierders. Daar verzamelde zich een massa enthousiastelingen, maar “groot was echter hun verwondering wanneer met het toegeworpen pakjes opende en merkt dat er hooguit een vis, een houten reep chocolade en een pakje koffie met zagemeel in stak”. De Prins verscheen lachend op de pui om er op een groot spandoek heel grote aprilvis te laten zien. “Honderden hadden bij deze viering 1 april vergeten”, aldus de krant.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Feest in tekenschool

Een tweede puntje dat we eruithalen voor 1962 is het feest in de Knesselaarse tekenschool, opgericht in 1901 omdat de school al zestig jaar bestond. Het biedt ons de kans even stil te staan de schuchtere pogingen om hier voortgezet onderwijs uit te bouwen, en jonger tieners na hun lager onderwijs toch wat meer “stielkennis” bij te brengen.

Al in de jaren 1800, begin 1900 probeerde men dat in landelijk Knesselare met een melkerijschool, een kaasschool, een landbouwschool, met zevende en achtste leerjaren of met leergangen hofbouwkunde, …

In juni 1901 werd hier een ‘beroepsschool voor theorie en praktiek van weefsels, voor nijverheidsteekenkunde en werktuigkunde voor ambachtslieden als smids, timmermans, schilders, enz…’ opgericht. Leerlingen leerden er werken “met hefbomen, windas en katrol, of met het jacquardweefgetouw”.

In 1920 werd de school volop hervormd tot een vakschool met avondcursussen. In 1933 werd de school een vaktekenschool met avondlessen, die werden gegeven in de jongensschool. Vanaf het schooljaar 1961-62 werd de school als een school voor bouwnijverheid (B2) geherklasseerd.

In de naoorlogse periode werden de lessen gegeven door architect Gaston Van den Heuvel, maar vooral door de onderwijzers: Walter Van Ryckeghem (directeur), Jozef Vanthuyne, Andé Van Hooreweghe, Roger De Neve, en door Edgard Buyse en Dirk van Ryckeghem.

Maar niets blijft wat het is. Door de snelle groei van het voltijds secundair onderwijs (technisch en beroeps), door een bouwcrisis en door de verlenging van de leerplicht daalde de belangstelling. In de jaren 1980 werden de tekentafels geschiedenis. Even nog werden de tekenleergangen vervangen door cursussen informatica, taalcursussen en boekhouding. Het aantal leerlingen nam sterk toe, maar de school verhuisde uiteindelijk naar Aalter. De Knesselaarse avondschool deed de deuren dicht in 1990. Cursisten en leerkrachten verhuisden naar het Sint-Jozef Instituut in Aalter.

De tekenschool telde een jaar na de oprichting ervan al enkele tientallen leerlingen.

Regelmatig waren er tentoonstellingen van het tekenwerk van de leerlingen en die werden druk bezocht door “afgevaardigden der werkhuyzen in Knesselare en omliggend”…

Meisjes

Ook voor de meisjes was er al van in de 19de eeuw enige vorm van voortgezet onderwijs, in een kantwerkschool, een breischool, een naaischool, in cursussen snit en naad… Dat gebeurde vooral in het klooster. Omstreeks 1960 ontstond hieruit de Sint-Anna Beroepsschool (snit en naad), later verder uitgebreid tot een TSO- en BSO-school, maar na een paar decennia kwam ook aan dat verhaal een einde. Omstreeks 1960 ontstond hieruit de beroepsschool Sint-Anna (snit en naad), die werd omgevormd tot een TSO- en BSO-school, maar langer dan ongeveer dertig jaar bleef die school niet overeind. (hierover meer in dit artikel )