In de reeks over Knesselaarse emigranten deze keer even luisteren naar Katrien Ryserhove. Hoewel Katrien in het leven natuurlijk haar eigen gang gaat, kleppen bij haar familienaam al snel de klokken van haar vader. Katrien is gebeten bezig met cultuur (schrijven, film, lezingen…). Maar laat het hier vooral gaan over haar herinnering aan Knesselare.

Katrien (60) is de trotse dochter van Alfons Ryserhove en Maria Claeys. Ze trok na de lagere school naar Eeklo voor haar middelbaar onderwijs, daarna werd ze regentes Nederlands en economie en ging ze lesgeven in Maria-Middelares in Aalter (nu Emmaus).

Ze was hier lid van de studentenclub Flabbaert, leerde later haar man kennen en ging in Ursel wonen. Vandaag woont ze in Merendree waar ze cultuuractiviteiten organiseert in haar ‘Appel van Verleiding‘ (Merendreedorp 56), waar ze om de 4 à 6 weken kleinschalige huisoptredens organiseert (muziek, toneel, poëzie en proza). (meer info: Appel van verleiding)

 

Uiteindelijk zette ze in 1998 de stap van het onderwijs naar het schrijverschap. “Ik deed dat kort na de dood van mijn papa in 1997, beseffend hoe kort het leven is en dat ik niet zoveel tijd meer had om te doen wat ik écht wou”, aldus Katrien.

Ze schreef verschillende boeken. Tegelijk beet ze zich vast in de Moorden van Beernem, waarover ze ook publiceerde en veel voordrachten ging houden. Kroon op het werk (voorlopig) was haar verfilming van die historie in Zaak: De Zutter.

Waar denk je spontaan aan als je ‘Knesselare’ hoort?

Aan café ‘De Litanie’ – Ik had vroeger een haat-liefdeverhouding met mijn geboortedorp. Toen mijn vader gestorven was, kwam ik wekelijks naar Knesselare om mijn mama naar kapster ‘Jozefien’ te voeren. Omdat ik ongeveer een uurtje moest wachten, dronk ik ondertussen een aperitiefje in de ‘Litanie’, het café van mijn oud-leerlinge Sabine. Daar heb ik veel aangename gesprekken gevoerd met oude bekenden én met vreemden die later goede kennissen werden. Vaak werd dan heel lovend over mijn vader gesproken en dat deed me telkens veel plezier. Het is een stuk daardoor dat de haat-liefdeverhouding  naar de kant van de liefde is gaan overhellen.

Welke figuur/ figuren in het Knesselaars onderwijs heeft/hebben voor u iets betekend?

Uiteraard mijn vader, maar zeker ook zuster Godelieve. Aan de andere nonnen heb ik minder goede herinneringen … mijn oren doen soms nog pijn 😉

Wat is uw leukste herinnering aan Knesselare?

De oude parochiezaal waar ik met andere kinderen toneelspeelde en ik droomde van een toneelcarrière.

Wat zou u ertoe aanzetten ooit opnieuw in Knesselare te komen wonen?

Het contact met de bekenden uit mijn jeugd.

Mocht je een standbeeld voor iemand mogen plaatsen in Knesselare, aan wie zou je dan denken en waarom?

Voor mijn vader. Tot de dag van vandaag merk ik dat zijn oud-leerlingen trots zijn op het feit dat ze van hem les kregen. Hij beschreef ook een stuk de geschiedenis van Knesselare. Met zijn vertelkunst heeft hij bovendien tot ver buiten zijn dorp mensen prachtige avonden bezorgd en daardoor weet men waar Knesselare ligt.  Waar ik ook ga, spreken mensen vol lof over mijn vader.

Indien je ooit heimwee had naar Knesselare, waarnaar was dat dan?

Naar die oude parochiezaal.

Wat vind je in uw huidige woonplaats dat je enorm waardeert en dat Knesselare helemaal niet te bieden heeft?

De rust. Het drukke doorgaand verkeer van Knesselare ergerde me al als kind.

Wat vind je mooi aan Knesselare?

Weinig, eerlijk gezegd: het kerkhof is wel stemmig, de restauratie van de kerk en het orgel vind ik zeker geslaagd, Drongengoed (maar ja, is vooral grondgebied Ursel), de Pietendriesmolen.

Mocht je kunnen teruggaan in het verleden EN in Knesselare, waartoe zou dit je leiden?

Ja, ik val in herhaling: die oude parochiezaal en de vele uren die ik daar sleet én ook naar één magisch moment: de nachtmis op Kerstmis van 1968 (?). Ik zong mee in het koor en wij stonden ook in het koorgedeelte van de kerk. De muziek, de mooi verlichte kerk en het samen zingen hebben me toen enorm geraakt.

Wat vind je van je Knesselaars dialect (indien je dit nog spreekt) en gebruik je het nog?

Ik hoop niemand te beledigen, maar ik vind het Knesselaarse dialect echt lelijk. Ik besliste op 14-jarige leeftijd vanaf dat moment met alle nieuwe mensen die ik ontmoette goed Nederlands te praten. De eerste waarmee ik dat probeerde was onze toenmalige nieuwe apotheker Covemaeker. Ik heb dat sedertdien consequent aangehouden, waardoor ik met mijn man ook altijd goed Nederlands spreek. Met familieleden en jeugdvrienden blijf ik wel dialect spreken. In Merendree spreek ik dus ook geen dialect. Toen ik nog Nederlandse les gaf in Aalter, kon ik er altijd de Knesselaarse leerlingen zo uithalen, enkel door te luisteren naar hun uitspraak!

Als je in de vriendenkring van je huidige woonplaats spreekt over Knesselare, wat weten zij dan zelf over Knesselare te vertellen?

Hm, eerlijk gezegd niet veel, want Knesselare komt bijna nooit ter sprake.

Zijn er gelegenheden/gebeurtenissen waarbij je koste wat het kost in Knesselare aanwezig wenst te zijn?

Banddate, de toneelvoorstellingen, sommige activiteiten van de bib én uiteraard de familiebijeenkomsten in het ouderlijk huis waar mijn neef nu woont.

Wat zijn voor u de mooiste Knesselaarse dialectwoorden?

Mooi vind ik ze niet, maar ik ervaar ze wel als iets typisch voor mijn jeugd: “mij eens goed ‘flokken’ “… dat deed ik vooraleer mijn vader begon te vertellen; ‘ketjuis’ omdat het erg grappig was om dit uit te leggen aan mijn man

Eind volgend jaar zal de fusie van Knesselare met Aalter een feit zijn, houd je dat nog bezig en wat zijn volgens u de voor- en/of nadelen hiervan?

Ik ben blij dat ik niet meer in Knesselare woon, want ik vind die fusie erg. Ook al heb ik een haat-liefdeverhouding met mijn geboortedorp, het is wel mijn geboortedorp en ik weet dat mijn vader zich in zijn graf zal omdraaien. Ik begrijp niet dat men die beslissing zo snel en zonder inspraak genomen heeft.

De fusiegemeente krijgt de naam Aalter. Had jij een voorstel voor een andere naam?

Daar wil ik zelfs niet over nadenken.

Tot slot: wat zijn je plannen?

Momenteel werk ik  aan een kortfilm, met onder meer Bob De Moor, Robby Cleiren en Liesa Naert. Voor de audities daagden een 90 jonge kandidaten op. In mei starten de opnames. Ondertussen werk ik ook aan een nieuw boek én nieuwe voordracht.

Meer info over Katrien: lees de op Knesselaars Nieuws eerder gepubliceerde artikelen: Eerste Knesselaarse cultuurprijzen uitgereikt –  Van moord tot film: terugblik op een sterk initiatief

Of het interview Moorden van Beernem: tussen heemkunde en politieromans. Katrien Ryserhove in het spoor van haar vader.   verschenen in het boek ‘Over Knesselare gesproken. Babbels in de aders van ons dorp’ (Jan VdC, 2011)

WILT U KNESSELAARS NIEUWS OP DE VOET VOLGEN?

DEZE BLOG VOLGEN IS MAKKELIJK. NOTEER UW EMAILADRES IN HET PASSENDE VAKJE RECHTS NAAST OF ONDER DIT ARTIKEL EN DRUK ENTER. ZO BENT U ALTIJD METEEN MEE