“Iedereen in de gemeente en het omliggende kent het ezeltje van onze marktkramer Ivo Secelle, dat reeds zoveel vieze toeren uitstak. Nu heeft dat fameus beestje nogmaals iets uitgericht dat hem nog meer befaamd zal maken. In den stal waarin de ezel zijn nachtverblijf had, was ook de geit van Ivo aan hetzelfde krib vastgemaakt. Sedert ruimen tijd deelden de dieren met malkander hunne sobere maaltijden en nooit had men bemerkt dat zij in oneenigheid leefden. Hoe verwonderd en verschrikt was dus Ivo toen hij dinsdag morgend in zijn stalletje kwam; de geit was geworgd en reeds grotendeels verslonden door het ezeltje, dat zich het rauw rookend vleesch goed liet smaken. Onnoodig te zeggen dat de nieuwsoortige moordenaar op staanden voet gestraft werd voor zijne misdaad en gulzigheid met een goede vracht lange haver. De geit had eene waarde van 50 frank.” (Fondsenblad, 29 april 1909)