Een doodzieke man, die 125 boeken schreef. Geef toe, het is iets bijzonders. Kind van zijn tijd, koos de auteur Alfons Van Loo, die geboren was in een fervent katholieke familie en een ware lijdensweg meemaakte, vooral voor religieuze en historische onderwerpen. Schrijven was zowat het enige wat de broer van de Knesselaarse pastoor kon doen. Hij deed dat in zijn kamertje in de pastorie. Bij de publicatie van zijn 100ste boekje organiseerden de Strijdbroeders (later Rederijkers) van Knesselare een groots feest, waarop de Gentse flamingant-politieke verenigingen mee kwamen vieren.

Als een auteur 100 boeken schrijft, mag er al eens iets gevierd worden. Dat overkwam Alfons Van Loo (Gent 1855- Knesselare1898). In het tijdschrift Het Belfort (1898) verscheen een korte biografie van de man. Toen hij pas elf jaar was, kreeg hij typhus, waarna hij “onverbiddelijk neergeworpen werd door de ijselijke kwaal, die hem, standvastig of aan zijn bed, of in zijnen zetel gekluisterd hield… eene opdroging of vertering der zenuwen”. Zijn studies kon bij niet afmaken, priester worden zoals zes van zijn broers (onder meer de pastoor van Knesselare) lukte ook niet.

Het enige wat hij nog kon, was met zijn pen “ten strijde te trekken tegen den geest van ongeloof en zedenbederf … tegen de oppermachtige geuzerij”. Hij vertaalde Franse novellen en onder impuls van zijn vriend Alfons Siffer ging hij dan vooral religieuze boekjes schrijven: levens van heiligen, maandboekjes, beschrijvingen van bedevaartplaatsen, novellen “van zedelijken inhoud”. Op 15 Juni 1894 verscheen zijn 100^e boekje, kort na zijn dood zijn 125^ste.

De auteur (Siffer zelf?, August Victor Bultynck?) moet hem regelmatig hebben bezocht toen hij jaren lang in de Knesselaarse pastorie vertoefde. “Met aandoening bewonderde ik hem in zijnen stillen heldenmoed, als ik hem zag werken op zijnen lessenaar geheschen en er aan bevestigd door steunen van allen aard, of door een berg van kussens overeind in zijn bed gehouden met een schrijfplankje op zijn opgetrokken knieën. Uren duurde het soms eer zijne waarde zusters, die hem verpleegden met de engelachtige zachtheid van moeders, er in gelukten die ingewikkelde en kunstige stelling van sargiën en kussens op zulke wijze op te richten, dat het lijden niet te ondragelijk was. En als de oogen niet goed meer zagen, en dat de verkrompen handen niet medewilden om de pen te houden, vond de edele man nog den moed, eenvoudig weg, kalm en bedaard zijn werk te dicteeren”.

Feestelijke Betooging

In 1894 schrijft ’t Getrouwe Maldeghem over een “Feestelijke Betooging” naar aanleiding van het verschijnen van het honderdste boek(je) van Alfons Van Loo. In 1895 – met veel christelijke krulletjes – over onze “nieuwe tempel”, de nieuwe kerk.

Op zondag 2 september, na de mis van 7.30 uur, trok een stoet door Knesselare met deelname van Gentse verenigingen zoals het Davidsfonds, de Jonge Wacht, de Snellaertskring, van de zangmaatschappij  Sint Cecilia, van de Knesselaarse Strijdbroeders. Het feest werd gekoppeld aan “een Vlaamsch Katholieke Meeting” in de “Katholieke school”

en een zwierig avondfeest met vuurwerk. Er waren meer dan vierhonderd deelnemers aan de optocht. “De inwoners van het dorp werd gevraagd hunne huizen te bevlaggen en te verlichten… Chineesche lanteers, glazen enz… zijn te verkrijgen bij Alfons De Blanc en Victor Buysse”.

“Den 25 Juli 1894 vierden wij den schrijver Alf. Van Loo, ter gelegenheid van ’t verschijnen van zijn 100^ste boek. ’t Was hier intiem feest in de pastorij waar de schrijver lam was, meeting en algemeene verlichting. We deden de ronde van Knesselare en haalden 197,16 fr. Op (10 centiemen per huisgezin). We schonken het beeld van den H. Alfons, nu nog in de kerk, 100 fr., we kochten 1000 portretten van den schrijver, 65 fr. Vuurwerk 16,80 fr nen album voor al de namen der inschrijvers 3 fr.”, zei Alfred Segers, op de vijftigste verjaardag van de Strijdbroeders/latere Rederijkerskamer (1943)

Bronnen: verslagen van de activiteiten in Archief Rederijkers, ’t Getrouwe Maldeghem, Het Fondsenblad. Deze informatie en knipsels zijn integraal te lezen in het artikel ‘Alfons Van Loo en zijn karrevrachten prijsboeken‘ van Alfons Ryserhove in Ons Meetjesland, 1970, nr 3