Het inzakken van de Romeinse oven in het Drongengoed deed zowat alle betrokken partijen even naar adem happen.Maar bij het openen van de oven bleek dat de schade beperkt was, en het experiment derhalve meer dan geslaagd.

De archeoloog Wim De Clercq, de pottenbakkers van het keramiekatelier Cuesta en hun vrienden die meewerkten door potten aan te leveren (en in het bijzonder hun trekpaard Johan Van Schoorisse), en de medewerkers en de vzw Drongengoed, allemaal moesten ze van vorige week vrijdagnamiddag (toen de oven inzakte) tot zondagmiddag (wanneer de oven werd opengemaakt) afwachten om te zien of potten in de oven het incident hadden overleefd.

Dat bleek inderdaad zo. Bij het scheiden van scherven en geslaagde bakte bleek al gauw dat de schade eigenlijk vrij miniem was. Een volle tafel kon worden gevuld met mooi resultaat.

Hugo Vermeren van vzw Drongengoed toonde zich zondagmiddag op Facebook dan ook zeer opgelucht: “Hoeveel potten zouden nog volledig zijn in onze ingezakte oven? Enkele tientallen supporters waren vanmiddag getuige van de afloop van de reconstructie van een Gallo-Romeinse pottenbakkersoven.  Een experiment gewaagd door gedreven vrijwilligers. Een samenwerking tussen de universiteit van Gent (vakgroep Archeologie), het Cuesta-keramiekatelier, de VZW Vrienden van het Drongengoed en enkele fervente supporters. Alvast een succesrijke afloop: ongeveer 90 procent van alle gebakken potten kwamen ongeschonden uit de ingezakte oven!”

Johan Van Schoorisse, voorzitter van het Cuesta-keramiekatelier was ook heel tevreden: “Het verwondert mij steeds weer hoe een dergelijk project mensen samen brengt. Heel wat geïnteresseerden zijn mee gestapt in het experiment. Niet alleen zijn er de keramisten van diverse opleidingen uit de regio die een bijdrage hebben geleverd. Rond de oven op de hoeve groeide tevens een warme spontane samenwerking om de reconstructie te laten slagen. Bezoekers van verre uithoeken posteerden zich mee rond de oven. Zij stimuleerden ons door gemeende belangstelling te tonen. De publieke opkomst bij het uitladen van de oven weerspiegelde dan weer hoe veelvuldig het project gevolgd werd (dank zij Hugo’s inzet)  via de sociale media. Velen bezochten de tentoonstelling ‘Het geheim van de cuesta’. De vrees en teleurstelling die toesloeg bij het inzakken van de oven, was vlug gekeerd bij het uitladen en het uitstallen van de resultaten. Het is steevast een ervaring om te koesteren en om lang van  na te genieten. De restanten van de oven mogen voor mijn part de rest van de vakantie stil getuigen van de boeiende groepservaring.”

Paul Vansteelandt, voorzitter van de vzw Drongengoed kon er om familiale redenen niet bij zijn, maar feliciteerde het hele team met het geslaagde initiatief.

Verdere plannen

Hugo Vermeren zei zondag aan het publiek dat bij de opening van de oven aanwezig was dat een snelle herhaling van het bakovenproject niet voor meteen is. Zo’n project vergt immers veel energie en tijd van mederwerkers, maar ook van de vzw die het Drongengoed stap voor stap aantrekkelijker wil maken.

Punt van aandacht wordt zeker wat vzw Natuurpunt van plan is met de bossen in de onmiddellijke omgeving. In De Standaard toonde vzw-lid en vooramlig voorzitter van de Knesselaarse milieuraad Eric Blondia zich bezorgd over de plannen om er oude bossen te kappen om de gronden om te zetten in heidegrond. “En dat terwijl ze er nu al niet in slagen om de heidegebieden die er nu al zijn deftig te onderhouden”, aldus Blondia zondag. We komen hier later nog op terug.

Accommodatie

In juni al deed Eric Blondia een aantal interessante voorstellen om de accommodatie in de omgeving van de Drongengoedhoeve nog te verbeteren: het chronisch gebrek aan parkeermogelijkheid, het verbeteren van het Hekelstraatje (een wat verborgen zijweg van de Westvoordestraat), die er momenteel bijzonder slecht bij ligt. Die weg zou de Westvoordestraat met de Drongengoedweg verbinden en – eens hersteld – deel kunnen uitmaken van een mooi fietspad naar de Drongengoed hoeve. Eric heeft ook voorstellen i.v.m. de boomgaard, het plaastsen van banken voor picknick, en het “activeren” van de waterput, die vroeger nooit droog kwam. En last but nog least de installatie van een wc voor wandelaars in nood, want de infrastructuur in de hoeve is niet altijd toegankelijk.