Twee voetbalclubs in het kleine Knesselare, dat was nog eens iets… Een oplossing voor de speeldrang en ook wel wat tweespalt in rijke voetbaldagen. Na enkele jaren bleek dit geen goeie zaak voor sponsors, financiering, etc. Via een fusie ontstond de huidige club VK Knesselare (geel-wit-zwart). Een nieuw tijdperk in golven. Tekst en vooral veel beeld van Luc De Muynck.
Twee clubs in Knesselare. Beide actief in dezelfde reeks. Dat had zeker zijn charmes! Vooral de derby’s spraken tot de verbeelding. Als het nieuwe kalenderboekje verscheen was de eerste vraag: “Wanneer moeten we tegen elkaar?” Al weken voor de wedstrijd begon de spanning te stijgen, vooral bij de supporters. Discussies, weddenschappen en veel stoere taal. Alles hoorde er bij!
De matchen zelf verliepen hard, maar fair, want de meeste spelers kenden elkaar en hadden zelfs vrienden bij de tegenstrevers. Aanvankelijk trok Harop vaak aan het langste eind, maar geleidelijk begon de sportieve weegschaal over te hellen naar SV.
De grote winnaars van de onderlinge wedstrijden waren elke keer de respectievelijke schatbewaarders, omwille van de grote opkomst en een enthousiast drankverbruik tijdens en na de matchen.
Onder water
Dat de strijd niet alleen op het veld werd gestreden bewijst de volgende anekdote. Toen Harop, met de derby in het vooruitzicht, met een hele resem gekwetste spelers zat, werd op zondagmorgen een deel van het veld onder water gezet. En dat in volle vriesperiode. Het gevolg was natuurlijk dat de scheidsrechter het veld afkeurde “omwille van de ijsplekken”. Harop kon zo zijn gekwetsten recupereren voor de uitgestelde match. Maar dan zou blijken dat het allemaal verloren moeite geweest was. Harop verloor.
Nadelen
Het feit dat er twee clubs waren in onze kleine gemeente had ook serieuze nadelen. Vooreerst moesten de besturen in dezelfde kleine vijver vissen om de sponsoring rond te krijgen. Sommige handelaars haakten zelfs compleet af omdat ze de supporters van de andere ploeg niet wilden verliezen als klanten.
Daarnaast hadden de clubs maar één veld ter beschikking en moest er voor de verdeling van de kleedkamers rekening worden gehouden met de buur.
Voor de jeugdspelertjes was het al helemaal een ramp! Bij welke club zouden ze aansluiten? Meestal was het zo dat, van zodra een spelertje in de buurt van de speelgerechtigde leeftijd kwam, beide clubs aan de deur stonden met een aansluitingskaart.
Het voordeel was dan weer dat er geen lidgeld moest betaald worden. Alhoewel alle clubs uit de omgeving dit al jaren deden, durfde noch Harop noch SV die regel in te voeren. Uit schrik om spelertjes te verliezen.
Fusie
Het kwam meermaals tot een voorzichtige toenadering tussen de twee besturen maar de “harde kernen” van zowel Harop als SV bleven koppig op hun eigen standpunt staan : een samenwerking was onbespreekbaar! Hierdoor duurde de onderlinge strijd eigenlijk te lang en was het pas bij het begin van het seizoen 1988-89 een voldongen feit : VK Knesselare kon van start gaan in 4de provinciale!
Om te benadrukken dat beide clubs evenwaardig in de fusie stapten, werden de nieuwe clubkleuren geel-wit-zwart. Transport Van Heyste werd toen al (en is nu nog) hoofdsponsor van de nieuwe club. De bestuurstaken werden, in onderling overleg, netjes verdeeld en vanaf dan kon het sportieve werk beginnen.
De twee bestaande spelerskernen samenvoegen en toch iedereen de kans geven om te voetballen was al een eerste uitdaging. Maar het lukte wonderwel. En toch waren er bestuursleden uit beide kampen die er de brui aan gaven. Ook veel supporters verloren de weg naar het gemeentelijk sportterrein.
Gelukkig nam de fanionploeg, het boegbeeld van de club, een erg goeie start. Met Jean-Pierre Buyle als trainer en Ivan Van Kerrebroeck als hulptrainer werd onmiddellijk de titel in 4de provinciale veroverd!
De kampioenenploeg: Jean-Pierre Buyle en Jean Van Landschoot (bestuur), Ivan Van Kerrebroeck, Filip Van De Weghe, Hans Busschaert, Franky Stofferis, Jos Mortier, Marnix Claeys, Frans Wittouck, Marcel Roose (verzorger). Zittend: Renaat Dancet, Ronny Claeys, Ronny Claeys, Patrick De Zutter, Bavo De Neve, Filip Van Opstaele, Eric De Schaut (bestuur) en Nico Lefevre.
Ook de jeugd deed het voortreffelijk. Zo werden in het seizoen 1991-92 niet minder dan vier ploegen kampioen (preminiemen, miniemen, scholieren en juniors). De knapen eindigden tweede en de duiveltjes, die geen klassement hadden, verloren geen enkele wedstrijd. Duidelijk een topjaar.
Liftploeg
Ondanks de voortreffelijke start werd VK opnieuw een liftploeg tussen derde en vierde provinciale. Waar VK minstens een vaste waarde zou moeten zijn in derde provinciale, kon het toch twee keer de degradatie niet vermijden. De eerste keer in 1994-95. Ook nog eens in 2002-03. Telkens kon de ploeg via de eindronde terug promoveren naar derde.
Vier keer kon VK toch de eindronde spelen voor promotie naar tweede provinciale (1990; 2009, 2015, 2016), maar nooit met succes. De laatste keer (2016) werd na veel trammelant op bestuurlijk vlak zelfs forfait gegeven.
Voor het seizoen 2016-17 zag het er niet goed uit. Velen voorspelden al van bij de start dat de degradatie onvermijdelijk was. Maar o.l.v. de nieuwe voorzitter Jean-Pierre Buyle en het uitstekende werk van trainer Danny De Baets kon de uiterst jonge ploeg VK zich in derde provinciale handhaven. Een tweede stunt zou evenwel niet lukken: VK eindigde dit jaar als laatste en moet volgend seizoen in vierde provinciale aantreden.
Na 30 jaar fusie tussen Harop en SV Knesselare staan we opnieuw aan het startpunt van bij de fusie! Op zoek naar de lift…
De tegenstanders in vierde provinciale A: Balgerhoeke, Kaprijke-Bentille, Zaffelare B, Vinkt B, Lotenhulle, Oostakker, Middelburg, Avrasya Gent, Muide B, VS Destelbergen, Leerne, Sint-Amandsberg, VV. 9000 Gent.
Mumin Kokur, Cedric Van De Geuchte, David Covemaeker, Bastiaan Gelaude, Corneel Verplancke, Seppe Deprez, Jeroen Van Caeneghem, Thomas Decock en Jonathan De Serrano. Zittend: Emiel Waerniers, Gert De Munck, Arnout Martens, Enzio Houwaert, Gianni De Laere en RensGoethals.
Het kader
Voorzitters van VK: Alain Meire – Lucien Verdonck – Jean Van Landschoot – Stefaan Bulens – Tom Covemaeker – Karim Ziane – Erik Vervinck (a.i.) – Jean-Pierre Buyle
Secretarissen: Wim Deloof – Romain Bleyaert – Edwin Nemegeer – Tim De Dobbelaere
Trainers: Jean-Pierre Buyle – Germain Van Den Heede – Ivan Van Kerrebroeck – Ignace Coryn – Luc De Muynck (2 invalbeurten) – Dirk De Meyer – Roger Baete – Geert Van Speybroeck – Geert De Meyer – Marnix Van Rie – Jackie De Caluwé – Christophe Ryckaert – Filip Maenhout – Janot De Deyne – Wendy Geens – Filip De Jaegher – Koen De Bie – Danny De Baets
Hieronder nog een prentenbak uit de VK-periode
Knesselaars Nieuws 