Als een Knesselaarse club vijftig jaar bestaat, mag er al eens goed gefeest worden. Bastketbalclub Gembas nodigt de tientallen spelers, nog veel meer oud-spelers en sympathisanten uit om de bal in de feestring te gooien op zaterdag 30 juni. We maken graag plaats voor info, een korte historiek en een prentenbak.

Zou meester Antoine Van Renterghem van de Gemeenteschool ooit gedacht of gehoopt hebben dat zijn initiatief zo’n langdurig en succesvol verhaal zou worden? Misschien wel! Het is in elk geval een feit dat Gembas Knesselare uitgegroeid is tot één van de grootste en standvastigste sportclubs van ons dorp. De club heeft in 2018 een rijke geschiedenis van 50 jaar achter de rug. Reden om dit uitgebreid te vieren.

Niettegenstaande de degradatie van eerste naar tweede provinciale dit jaar niet te vermijden bleek, is er dus nog voldoende reden om met spelers en sympathisanten eens flink te vieren en terug te blikken op de voorbije vijftig jaar. Plaats van het gebeuren: sporthal Flabbaert op zaterdag 30 juni. Vanaf 18 uur starten de feestelijkheden met een uitgebreide receptie met de nodige speeches. Leuke anekdotes zullen zeker niet ontbreken. Tussendoor wordt de sfeer er in gehouden door het dweilorkest Sugarbeet Streetband uit Sas van Gent. Het is ook een uitstekende gelegenheid om de U16 te huldigen, die in het seizoen 2017-2018 kampioen werden zonder één enkele verliesmatch.

Na de receptie volgt een walking dinner à volonté. Traiteur Bon Appétit verzorgt vijf keuzemenu’s, zodat iedereen aan zijn trekken komt. En voor wie een dansje wil plaatsen zal er ruim voldoende muziek en ambiance zijn tot in de late uurtjes! Kortom … voor iedereen die onze basketbalclub genegen is een niet te missen evenement! Kost 28 euro per persoon (15 euro voor kinderen tot 12 jaar). Inschrijven kan nog tot 20 juni via 50jaargembas@gmail.com.

Gerard De Spiegelaere schreef voor Knesselaars Nieuws onderstaande korte historiek

Luc De Muynck

Vijftig jaar basket

1968: Het jaar waar veel zaken in ons land veranderden, o.a. Leuven  Vlaams, de studentenrevolte in Parijs enz. Zo ook het ontstaan van een nieuwe sport in Knesselare: basketbal. De maatschappij is nu dusdanig geëvolueerd dat niemand van onze landgenoten in 2018 niet weet dat deze sport bestaat. In 1968 was dit een andere zaak.

In dat jaar nam de Knesselaarse onderwijzer Antoine Van Renterghem het initiatief om de sport die hij in Aalter had leren kennen ook in Knesselare van de grond te krijgen. De zoektocht naar spelers kon beginnen. In die tijd waren het studenten en oud-studenten die over een paar turnpantoffels en een turnbroek beschikten waarmee werd gestart. Ze trainden aanvankelijk op zaterdagvoormiddag op de speelplaats van de toenmalige gemeenteschool.

Jongens en meisjes vormden één enthousiaste bende om na een jaar de stap naar de competitie te wagen. Na de administratieve formaliteiten werd de ploeg ingeschreven onder stamnummer 1450 met als naam Gembas Knesselare. Er werd gespeeld in de Sportstraat op een terrein achteraan het oude voetbalveld. De kleedkamers bevonden zich toen in de Kloosterstraat, in café De Sportkring. De opwarming kon beginnen eenmaal men zich omgekleed had tot men zich naar het sportterrein begaf. Na de wedstrijd eenzelfde scenario in tegengestelde zin. De spelers verfristen zich met behulp van waterkommetjes. Het warm water was toen nog niet uitgevonden.

Het bestuur met als voorzitter Jeroom Bulcke ondervond vrij vlug dat een ploeg financieel leefbaar houden een nog grotere opdracht was. Het vervoer van de spelers, de uitrusting, de bondskosten (aansluiting, verzekering), de scheidsrechtersvergoeding, het omkaderende materiaal enz. kostten week na week centen die niet op de straat te vinden lagen. Met de hulp van Gibert de Bruyne, Julien Lambert, Julien Galle en de jongeren Rudi De Bruyne, Patrick Steyaert, Gerard De Spiegelaere en Geert Van Vlaenderen werden allerlei acties op het getouw gezet om de ploeg leefbaar te maken of te houden.

Terug naar het sportieve: de allereerste wedstrijd was tegen Velzeke en werd een klinkende  overwinning (84-17) waarna in de kranten al titelambities werden toegedicht aan de nieuwe ploeg. Een tweede wedstrijd bracht al snel de ontnuchtering (120-24 nederlaag). Zo liepen de eerste jaren met veel vallen en altijd opnieuw opstaan. Met als tussendoortje het aantrekken van trainer Mark Brown, een 2,04 grote Amerikaan die op een buitenterreintje in Knesselare zijn kennis kwam etaleren.

De start verliep wisselend met al snel de uitbreiding met een aantal jeugdploegen, een damesploeg, een nieuwe lichting spelers, het aantrekken van bekwame trainers. Na een vijftal seizoenen verhuisde de ploeg naar  het Flabbaert sportcomplex, waar Gembas uitgroeide tot een stevige blijver in het sportlandschap. Met af en toe een sportieve uitsmijter met o.a. een titel in derde provinciale na een testwedstrijd.

Wat mij vooral is bijgebleven was de vriendschap tussen de spelers die na hun dagtaak in moeilijke omstandigheden bleven trainen, ook al was dat toen nog onder meer in het schijnsel van de koplampen van de auto’s of na het wegvegen van een pak sneeuw. Omstandigheden die wij ons nu niet meer kunnen inbeelden. Het nieuwe sportcomplex had ook een paar minder goede kanten. Er waren nu kleedkamers, er kon een drankje worden gedronken, maar de vloerbekleding vooral was en bleef een teer punt. Vallen zonder kwetsuren was een onmogelijke zaak.

Er brak een nieuw tijdperk aan. Via Rik Van Den Berge, die zijn olympische gedachte even in Moskou achterliet, werd contact genomen met Rudy Van Boxstaele, een gerenommeerde baskettrainer die bereid was om Gembas sportief te leiden. Hij was turnleraar en bezat de kennis om een jonge groep een basisopleiding te geven. Gedurende zeven jaar leidde hij Knesselare op een standvastige manier naar een niveau waarop veel clubs uit de omgeving jaloers waren.

Rudy hield het zeven jaar vol in Knesselare maar hij liet een erfenis na waar zijn opvolgers konden van profiteren. Eén zaak was voor de bestuurders heel duidelijk: het grote belang om een trainer aan te trekken die past in het profiel van de club. De bestuurders wisten meteen waar zij moesten aan werken. Intussen was het financieel in orde houden van de club een belangrijke zorg.

Allerlei activiteiten moesten de kas stijven: de jaarlijkse papierslag, diverse grote optredens met o.a. Jacques Vermeire, Urbanus, Jimmy Frey, tombola, eetfestijnen enz. Niet elke activiteit was een groot succes. Het verloten van een wagen was een dikke tegenvaller en het optreden van Benny Neyman was een succes… zonder publiek.

Op een bepaald moment kwamen signalen naar Knesselare dat Maldegem niet afkerig zou staan voor een verregaande samenwerking. Die hadden moeite om de nodige bestuursleden en vrijwilligers te vinden. Beide ploegen speelden in dezelfde reeks en kenden mekaar vrij goed. In 2014 werd de vraag naar fusie concreet gesteld en startten de onderhandelingen. Zonder al te grote problemen  werd een raamcontract opgesteld.

De eerste ploegen (heren en dames) zouden in Knesselare spelen, de jeugdploegen ook, maar die trainden afwisselend in Maldegem en in Knesselare. De spelers uit de twee clubs konden het vrij snel met mekaar vinden, wat resulteerde in een sportief succes Dit zorgde ervoor dat kleine probleempjes met de mantel der liefde werden bedekt. Op twee jaar tijd werd de overgang naar eerste provinciale gerealiseerd.

Dit ongelooflijk succes kwam wellicht iets te snel, waardoor dit jaar de degradatie naar tweede provinciale niet te vermijden was. Ondanks verschillende versterkingen bleven veel spelers door kwetsuren of ziektes langdurig afwezig wat leidde tot veel nederlagen met een minimumverschil in punten.

Het negatieve eindresultaat is geen reden tot doemdenken. De inzet van de spelers is identiek gedurende het gans seizoen en belooft voor de komende jaren. De tussenstop is niet wat verwacht werd maar biedt voldoende perspectieven voor een mooie toekomst.

Gerard De Spiegelaere

Nog een paar vragen voor voorzitter Geert Van Vlaenderen

De tegenslag van dit seizoen is natuurlijk de vraag: gaat Gembas door?

Natuurlijk gaan we door! Hier is geen enkele twijfel over geweest. We proberen met onze A-ploeg zo snel mogelijk onze plaats in eerste provinciale weer in te nemen. Laat ons hopen dat we een pak minder gekwetste spelers hebben dan het voorbije seizoen. We hebben weer een zeer goeie jonge en competitieve ploeg (gemiddelde leeftijd van 25jaar) samengesteld. De bedoeling is om snel en attractief basket te spelen zodat wij onze vele supporters weer kunnen laten genieten van mooi basket….

Hoe “breed” werkt de club?

Veel breder dan de A ploeg. Ook onze B- en C-ploeg mogen  gezien worden.  Voorts spelen wij ook met een damesploeg in eerste provinciale en een zevental jeugdploegen, waaronder een U16 meisjesploeg

Wie traint er de club?

Steven Van de Vyver, gaat zijn vierde  seizoen in en blijft het volle vertrouwen behouden van het bestuur. De trainingen voor de seniorsploegen starten op 30 juni. De jeugdtrainingen  starten op 16 augustus en het nieuwe seizoen  start op 8 september.

Gebeurt er iets speciaals om jonge, nieuwe spelers aan te trekken? 

We organiseren jaarlijks een basketinitiatie in de lagere scholen in Knesselare en omliggende gemeenten. En in september starten we in de turnzaal van de lagere school van Ursel ook met de basketfun.

Hoe zit dat met verhouding Knesselare/Maldegem?

De verhouding is 60/40

Hoe ziet het bestuur er uit?

In ons bestuur zitten Sandra Lammens, Joris Claeys, Sofie Lambert en Johan Maes, penningmeester Tamara Van Landschoot, secretaris Joerik Martens en ondervoorzitter Roger Van de Vyver. Ik zelf zit in het bestuur sedert 1978.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.