Er gaat geen dag voorbij zonder groot alarm over plastic-vervuiling. Niet zelden overdreven. Een lelijke streek in het Drongengoedbos geeft aan waar het echte probleem vooral zit: bij de Onbekende Storter. In het bos, langs de berm, en op andere plekken. Dat geldt ook voor wat er komt uit de kont van de hond. Lijkt “biologisch” minder erg, maar toch… Ruik even mee.

De opwinding in de media over plasticvervuiling is niet helemaal onterecht, maar er haperen twee zaken: men richt de alarmerende boodschap net iets te opvallend aan de verkeerde mensen. Of gooit u ook uw plasticafval in het kanaal? Vlaanderen en bij uitbreiding een groot deel van de West-Europese landen zorgen via allerlei degelijke systemen voor recuperatie, inzameling en verwerking.

Een aantal mensen vinden het nodig om hun afval nog te dumpen in bermen of op afgelegen plaatsen. Dat is meteen het tweede zwakke punt in de aanval op “ons” ecologisch gedrag: hoe pakt men de kwaadwillige uitzonderingen aan? De vervuiler vinden en bij de les houden, als dat eens kon lukken. Een Knesselaars voorbeeld illustreert dat.

Zo ziet dit stukje ongerept natuurschoon er uit langs de goede kant

Het afvalprobleem bestaat al lang. We hadden het hier al over een reuzenberg afval op De Plaats, verzameld door de milieuverenigingen in… 1980 (Vliebedde en andere…). Bijna veertig jaar is dat geleden. Het is een lange strijd, en het zal nog lang een strijd blijven.

Actueel is die strijd ook. Deze week merkten wandelaars in het Drongengoed langs een overigens schitterende maar onbekende wandelweg (de oude Hekelstraat, zie foto hierboven) dat in een drassige dreef, waarlangs bossen worden gekapt, blijkbaar een paar camions met rotzooi werden gestort. Een paar tientallen jaren geleden, zo blijkt nu.

De Hekelstraat vertrekt vanuit de Westvoordestraat net voor het kruispunt met de Schaperbosstraat. De weg is vooraan wat met steengruis verhard, verderop wandel je best met laarzen. Het leek er op dat onbekenden daar van alles op de brede dreef hebben gegooid, dat er niet thuis hoort: honderden stukken plastic, blik, papieren zakken. (zie foto’s van Paul hieronder).

Wandelaars verwittigden het gemeentebestuur, maar het is nog wachten op info. We gingen dan maar elders te rade.

Hieronder enkele foto’s van het slagveld…

Deze slideshow vereist JavaScript.

Eric Blondia, al jaren als natuurliefhebber heel bekommerd om het Drongengoedgebied, woont onmiddellijk in de buurt. Hij geeft hierover aan Knesselaars Nieuws wat duiding. Het Hekelstraatje is een bijzonder oude weg, Een deel van die weg op Knesselaars grondgebied werd later de Schapersbosstraat genoemd, zo leren ons kaarten uit het midden van de 19de eeuw. Een ander deel loopt nog door op Ursels grondgebied. De Hekelstraat werd door de aanleg van het vliegveld in twee stukken gesplitst. Een deel van de weg op Knesselare was en is privaat, maar sinds mensenheugenis ook openbaar. De vervuiling situeert zich vooral in het gedeelte D-E (zie kaart hieronder).

Het oeroude Hekelstraatje, ongerept schoon, maar met adders onder het gras

Een paar tientallen jaren geleden werd de weg door de Eeklose eigenaar (een aannemer/metsersbaas) verhard. “Die metsersbaas verhardde het Hekelstraatje op zijn eigendom (B tot C) met zijn dagelijkse afval en overschot van de bouwwerf. Maar er werd onder de verharding ook veel plastic achtergelaten. “Ook voorbij punt C, waar de eigendom van de Eeklonaar stopte (de oude grens Knesselare-Ursel), is hij destijds toch gewoon verder gedaan met storten. Ter hoogte van punt D heb ik toen die verharding doen stoppen, met een bordje “einde verharding“. De meeste buren waren boos want die weg, waar geregeld ook 4×4 jeeps een afspraak hadden, was zo goed als ontoegankelijk (bijna zoals het laatste gedeelte momenteel).”

Recent werd het gebied (bossen en dus ook dat deel van de Hekelstraat, zie groen op kaart hieronder) aangekocht door de Vlaamse Gemeenschap (Agentschap Natuur en Bos). “Bij het rooien van enkele honderden bomen (op zich geen probleem, want bossen moeten worden onderhouden) werd de weg door het transport behoorlijk beschadigd. En bij het weer effenen van de dreef door een Knesselaarse houtvester is de verharding losgekomen.  Nu komen de plastics en andere zaken aan de oppervlakte”, aldus nog Blondia

Het gemeentebestuur zit nu met een (al lang geleden) gebakken peer. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Het groene deel was vroeger eigenaar van een aannemer uit Eeklo. Het werd onlangs aangekocht door de Vlaamse overheid. De vervuiling situeert zich vooral vanaf C

Strontenfeest

Het merkwaardig stortgedrag van sommigen beperkt zich niet tot plastic en ander niet-afbreekbaar materiaal. Sommige hondenliefhebbers vinden zo te zien dat de kak van hun beestjes langs wandel- en fietswegen moet worden achtergelaten.

In de dreef van de Kloosterstraat naar de Larestraat/Beekstraat/Pilorijnstraatje – veel gebruikt door kinderen – is het wel heel erg vaak strontenfeest (zie filmpje van 13 seconden hieronder). Die spullen zijn “natuurlijke” afval, maar we kennen weinig mensen die het graag onder de voet krijgen. Meestal valt het ding aan de passant aan als hij bij toeval in de blauwe lucht kijkt, maar tot daar.

Het hier vermelde voorbeeld is geen uitzondering, nemen we aan. Dus, kakkende honden? Doe er iets aan. Kak in de zak.

En nog iets, beste hondenliefhebbers der gemeente: houd die beesten  – “de mijne doet nooit iets” of “de mijne bijt niet” – aan de leiband op plaatsen waar kinderen en andere hondsbange mensen nu zelfs niet meer durven passeren, stappen, lopen, fietsen, spelen. Doe ook hier iets aan, het zou sympathiek en sportief zijn. Op 18 april heeft de gemeente een vergunning afgeleverd voor het inrichten van een hondenlosloopweide met aanhorigheden (zitbank, vuilbak en bebording) in het Drongengoed.

Kijk hieronder voor een kleine demonstatie Kakadoe in onze kortfilm (28 seconden)