Vandaag in de nieuwjaarsmaand schilderen we een portretje van Hendrika Stock. Rika is de dochter van winkelierster Lea Buyse en leraar en gemeenteraadslid Georges Stock en de zus van Jan Stock. Ze woonde in de Kloosterstraat. Ze was actief in Chiro en CVA, maar bleef na haar studies in Gent hangen. “Ik heb nog steeds een warm hart voor Knesselare”.

Moeder Lea baatte samen met haar zuster Hilda, de ‘Kleurenstraal’ uit in de Kloosterstraat. Georges Stock werkte een tiental jaar bij de plantsoendienst in Gent, om daarna einde de jaren 1960 praktijkleraar tuinbouw te worden in het Sint Gregorius instituut in Gentbrugge. Hij was zeer actief in het Knesselaarse verenigingsleven en in de gemeentepolitiek. Zo richtte hij de plaatselijke afdeling van het Rode Kruis op en zetelde verschillende ambtstermijnen als CVP-raadslid. Zijn laatste levensjaren was hij heel actief in de parochie, als lid van de kerkfabriek, parochieraad en als pastoraal medewerker in de kerk.

Je trok na je lager onderwijs op internaat in het Gentse Crombeen Instituut. Viel alles toen stil?

Contacten met vriendinnen in Knesselare werden daardoor beperkter. Op haar 16de werd ze Chiroleidster en kreeg ze terug meer voeling met mijn leeftijdsgenoten in deze gemeente. Ze werd later ook nog lid van de jongerenclub CVA en vertoefde regelmatig in het ‘CVA-kot’.

Ze studeerde aan de Sociale Hogeschool en ging op kot in Gent. Na het behalen van haar diploma maatschappelijk werker (1977) bleef ze, zoals zovelen, plakken in Gent. Ze werkte er als maatschappelijk werker in de Therapeutische Gemeenschap De Kiem en daarna 32 jaar in het OCMW in De Pinte. Sinds 1 januari 2018 is ze met pensioen. “Ondertussen heb ik een groot en tof nieuw samengesteld gezin met mijn man, vier kinderen en hun partners en zeven kleinkinderen en hoop ik meer tijd te kunnen besteden aan mijn andere passies: lezen, muziek beluisteren, theater- en museumbezoek.

Welke jeugdherinnering komt er spontaan in je op?

“Ik heb  mooie herinneringen aan mijn kinderjaren, toen ik naast mijn moeder de vele klanten in de verfwinkel hielp bedienen. Mijn moeder is spijtig genoeg al op 44-jarige leeftijd overleden. Gelukkig woonde mijn tante Hilda bij ons in en kreeg ons gezin de nodige zorgen, warmte en ondersteuning van haar”.

Ik ging heel graag mee in de processie, eerst als engeltje, met de EK (Eucharistische kruistocht) en later met de Chirovlag. Het mooiste moment daarvan vond ik als we op het dorp aankwamen en er ‘hosanna’ gezongen werd. Ook de jaarlijkse carnavalsstoet waar we met het ganse gezin aan deelnamen vond ik als klein meisje zeer spannend. Maanden vooraf werd alles al met de ganse buurt voorbereid. Wij verkochten in onze winkel in die periode ook maskers en confetti en ik mocht ook meehelpen bij de verkoop. En nog een derde: de schoolreizen met de lagere school, de kampen van de Chiro als leidster en natuurlijk mijn warme thuis– en familie.

Heb je een herinnering aan een biezonder iemand in de gemeente?

Als figuur in het dorp denk ik aan Henri Roose, een man met een mentale beperking, maar die in zijn familie werd opgevangen. Treffend was dat een instelling voor hem niet nodig was omdat hij door alle bewoners aanvaard werd. In de beperkte leefgemeenschap van de parochie en buurt kon dit toen nog.

Als ik iemand in het onderwijs moet kiezen, neem dan maar juffrouw Maria Goemaere bij wie ik het vijfde leerjaar van de meisjesschool volgde. Een schitterende lerares en gedreven voor de plaatselijke bibliotheek. Ook zij is veel te vroeg gestorven.

Op de foto hierboven, van links naar rechts – achteraan: Greet Verbeke, Godelieve Deketelaere. Midden: Francine Maes, Annie Dhaeninck (+),Frida Speeckaert, Lindolaine De Picker, Marie-Rose Van Poucke, Anita Gussé, Linda De Cock, Rosita Wittevrongel, Hendrika Stock, Greta Mauws, Carine De Jaegher. Chris Galle. Onder: Mia Andries, Yvette De Reu, Linda Van de Velde, Rosanne Vandenbussche, Monique Van Nieuwerburg, Myriam Dauwens, Ingrid Van Hulle en Mia Leysele, Monique Van Overloop en Tina Arnaut

Zou je na zoveel jaar nog ooit in Knesselare komen wonen?

Ik kies voor een leven in Gent, waar ik al meer dan veertig jaar woon. Ondanks alle mooie jeugdherinneringen denk ik niet dat ik ooit nog terugkeer naar Knesselare.

Wat waardeer je in je huidige woonplaats dat Knesselare niet te bieden heeft?

In Gent waardeer ik vooral het grote aanbod van cultuur, maar ook de mogelijkheid om in de anonimiteit van een wat grotere stad te verdwijnen. De zogenaamde “sociale controle” die er tijdens mijn jeugd in Knesselare toch was, woog soms wel zwaar….

Veel mensen zijn verdienstelijk. Stel dat je iemand mag aanduiden die hier voor jou bij wijze van spreken een standbeeld verdient, aan wie zou je dan denken en waarom?

Toch wel mijn tante Hilda Buyse, omwille voor haar inzet voor haar familie, het Knesselaarse verenigingsleven, de vele vrienden en bekenden voor wie ze steeds tijd maakte. Ook haar ‘recht voor de raap’-stijl, haar energie en haar humor waren bewonderenswaardig. Hoogtijd dat er eens een standbeeld komt voor een vrouw die zich belangeloos inzet voor haar omgeving.

Je komt hier niet meer wonen, maar overvalt je wel eens een gevoel van heimwee naar je geboortedorp?

Zeker. Sinds het overlijden van mijn vader heb ik regelmatig heimwee naar Knesselare, naar de familie en de jeugd die voorbij is.

Mooiste plekje?

Zonder twijfel, en niet verrassend allicht: het Drongengoed

Mocht je kunnen teruggaan in het verleden in Knesselare, waar vlieg je meteen naartoe?

Naar onze winkel thuis, waar ik graag meehielp met mijn moeder en waar iedereen zijn praatje kwam slaan. Het was een typische dorpswinkel met een belangrijke sociale functie, iets wat in Knesselare vandaag zo goed als verdwenen is.

Als in de vriendenkring je geboortedorp Knesselare al eens ter sprake komt, kent men die gemeente?

Als dat al eens gebeurt, is dat jammer genoeg als er iets negatiefs gebeurt. En ja, vorig jaar kwam de gemeente al eens ter sprake omwille van de fusie met Aalter.

Zijn er gelegenheden/gebeurtenissen waarbij je kost wat kost in Knesselare aanwezig wenst te zijn?

Ik kom zeker met Allerheiligen. Het bezoek aan het kerkhof is een moment om even stil te staan bij wat voorbij is. Mijn jeugd, mijn ouders en vele familieleden en  bekenden die er niet meer zijn.

Wat vind je van je Knesselaars dialect (indien je dit nog spreekt) en gebruik je het nog in de omgang met je familie en de mensen van je huidige woonplaats?

Ik spreek geen dialect meer, maar ken het nog goed en de laatste jaren betrap ik mijzelf erop dat spontaan dialectwoorden gebruik, meestal leidt dit tot hilariteit bij mijn kinderen. Ik kan ‘Knesselaars’ geen mooi dialect noemen, omdat het vrij hard is. Het heeft wel veel sentimentele waarde voor mij

Wat zijn voor u de mooiste Knesselaarse dialectwoorden?

Er zijn veel Knesselaarse woorden die je in weinig andere streken hoort. Volgende woorden schieten mij nu te binnen: scherlewiep, nen schaffelare, leudig, stroatjesvolk…

Eind volgend jaar is de fusie van Knesselare en Aalter een feit. Nieuwe naam: Aalter. Wat denk je?

Ik denk dat de fusie administratief en economisch een goede keuze is, maar hoop dat de eigenheid van het dorp Knesselare bewaard blijft. De fusiegemeente krijgt de naam Aalter. Mijn broer Jan heeft het altijd over ‘ Knaalter’…

WILT U KNESSELAARS NIEUWS OP DE VOET VOLGEN?

DEZE BLOG VOLGEN IS MAKKELIJK. NOTEER UW EMAILADRES IN HET PASSENDE VAKJE RECHTS NAAST OF ONDER DIT ARTIKEL EN DRUK ENTER. ZO BENT U ALTIJD METEEN MEE