Bjorn (interview) en LBL, fusiecommentaren in Maldegem en Eeklo, het laatste prentje van het Withof, Knesselaars gitaartalent Severijn (vanavond al!) en Strogras in De Litanie, en met de zegen van Humo: het verhaal van Kathy en Kama.

Knesselaars klimtalent wint klassieker

Bjorg Lambrecht komt almaar meer in het vizier als wielerbelofte. Zaterdag won hij de klassieker Luik-Bastenaken-Luik bij de beloften. Een overwinning voor schoon volk. Onder meer Eddy Merckx en Paul Van Himst waren erbij, samen met een aantal sportdirecteurs. De zware wedstrijd in slechte weersomstandigheden spatte open op de beklimmingen van La Redoute en La Roche aux Faucons. Een  kwartet met naast Lambrecht ook de Brit James Knox, de Amerikaan William Barta en de Australiër Lucas Hamilton nam 30 seconden voorsprong en bleef buiten schot. Lambrecht van de opleidingsploeg van Lotto-Soudal klopte zijn drie medevluchters in een millimetersprint op de piste van Ans. Bijna liep de sprint in het honderd, toen een achtervolgende groep de piste indook op het moment dat de koplopers aan de slotronde begonnen.

De 20-jarige klimmer uit  Knesselare, werd vorig jaar tweede op het EK voor beloften, derde in de Ronde Van Lombardije en vierde in de Ardense Pijl. Voorbije winter liep hij een voetbreuk op. Hij was bijzonder tevreden dat zijn conditie nu al zo goed was. In de driedaagse Tour de la Mirabelle in Frankrijk haalde hij een ereplaats. Begin mei trekt hij met de nationale ploeg naar de Nations Cup in het Italiaanse Offida.

Bekijk hier interview met Bjorg. Even geduld voor opladen en reclame vooraf.

 

 

Fusie: miste Maldegem een kans?

Als we het Brugsch Handelsblad/Krant van West-Vlaanderen mogen geloven zaait de door Pieter De Crem aangekondigde fusie tussen Aalter en Knesselare verdeeldheid op het politieke toneel in Maldegem. De Maldegemse partijen reageren verdeeld.

Terwijl Pieter De Crem gaat voor een “vrijwillige” fusie naar een grotere fusiegemeente van goed 28.000 inwoners, ligt CD&V Maldegem daar niet wakker van. Volgens fractievoorzitter Anneke Gobeyn vindt CD&V dat Maldegem groot én financieel sterk genoeg is om zelfstandig te blijven bestaan. Als er geen verplichte fusie komt, zal CD&V Maldegem zelf geen initiatieven nemen om onderhandelingen over een vrijwillige fusie op te starten.

Lies Dhondt van Groen zou een fusie “niet passen” in de politieke visie van Groen. Dat lijkt vreemd (zie programma hierboven), maar bij nader toezien past dat in het verhaal van haar partij (Maldegem heeft met 23.000 inwoners meer dan 15.000 inwoners waar Groen over spreekt). Vandaar dat Groen Knesselare (met maar goed 8000 inwoners) moeilijk kan pleiten voor het behoud van een autonoom Knesselare.

De oppositiepartijen N-VA en Open VLD zien een fusie tussen Aalter en Knesselare als een gemiste kans voor Maldegem. Volgens N-VA-fractievoorzitter Nicole Maenhout moeten er verkennende gesprekken met ándere gemeenten worden aangaan.

Volgens Jason Van Landschoot van Open VLD heeft Maldegem de kaas van zijn brood laten pikken. “Er waren de afgelopen jaren goede contacten met Knesselare. Op sommige vlakken werd er zelfs al goed samengewerkt”, aldus Van Landschoot. “Wij waren ervan overtuigd dat een fusie Maldegem-Knesselare de volgende logische stap was”. De Crem was meer bij de pinken. Alleen een fusie met Damme zou voor hem nog een optie zijn.

Joeri ziet koppen rollen

In Deze Week/Meetjesland noemt Joeri Seymortier in zijn editoriaal de “geruisloze fusie” een “mooi staaltje van Belgische democratie”. De zaak is al voor 99 procent geregeld en de twee gemeenteraden moeten ze nog even goedkeuren (23 mei).  “Wat zowat het zwaarste politieke dossier in jaren moest worden, is gewoon door zowat iedereen geruisloos geslikt. Zeker de inwoners van Aalter en zelfs ook die van Knesselare blijken een fusie de normaalste zaak van de wereld te vinden. Toch verrassend.” Alleen de politici zouden volgens Seymortier nog zenuwachtig zijn, want “er zullen koppen rollen“. En dan moeten er ook nog nieuwkomers en witte konijnen op de lijst komen. “Het wordt voor de heren en dames politici dus vechten voor een mooi plaatsje. De postjes. Daar waar het bij een fusie het minst zou mogen rond draaien, wordt wellicht nog de zuurste appel”.

Knesselare tweede keus?

Minder geruisloos dan in Knesselare gaat het eraan toe benoorden en ten oosten van onze gemeente. Ook burgemeester Koen Loete van Eeklo is op zoek naar partners, maar het enthousiasme van de omliggende gemeenten is niet groot. Assenede zou liever samengaan met Kaprijke en Sint-Laureins, dat zelf nog de kat uit de boom kijkt. Maldegem wil wel praten, maar kijkt ook westwaarts over de provinciegrens (Sijsele/Damme). En Waarschoot zou eerder toenadering zoeken tot Zomergem en Lovendegem, maar die laatste gemeente kijkt dan weer richting Gent… Volgens Loete is de fusie Aalter-Knesselare een “toevalstreffer” geweest, “want De Crem had eerst een vrijage met Zomergem, dat niet toehapte”. Knesselare tweede keus?

Ooit was er een Withof

Einde vorig jaar raakte bekend dat de eigenaars van restaurant ’t Withof (familie Arsène Hallaert, 1978) een aanvraag tot sloop van hun restaurant hadden ingediend. Het gebouw in de Veldstraat, met twee ruime feestzalen, twee ondergrondse bars en een vergaderzaal was het decor voor tal van feesten in de jaren 1980 en 1990. Na enige tijd werd het Withof verhuurd (onder meer aan De Baere Maldegem, Ten Dauwe Aalter). Langdurige succesverhalen waren dat niet en het gebouw stond kort na 2000 leeg. Plannen om het complex om te bouwen tot een wooncomplex (serviceflats) werden nooit gerealiseerd. De relatie met het gemeentebestuur was niet bepaald schitterend. Ooit was er sprake van dat het Withof een mogelijke locatie kon worden voor het gemeentehuis. Dat was de ambitie van de toenmalige oppositie. Maar die plannen werden nooit geconcretiseerd. Wat er nu op de locatie zal gebeuren is nog niet bekend, vernemen we bij de familie. (Foto’s Anthony S en Paul V)

 

Severijn in De Litanie

Op vrijdag 28 april om 23 uur speelt gitarist en Knesselarenaar Severijn De Neve klassiek en flamenco in De Litanie. Een laatavondconcertje in de reeks Lokale Helden van ‘Week van de Amateurkunsten’ en een organisatie van Poppunt. Gratis toegang.

Even kennismaken met dit rastalent? Kijk en luister hier

 

 

 

Op zondag 30 april om 20.30 in hetzelfde muziekcafé optreden van Strograss. De muzikanten van deze groep delen hun interesse voor folk, bluegrass, old-time, vroege jazz. Akoestische rootsmuziek, dus. Toegang: 8 euro.

Als een (ex-)inwoner in een Vlaams weekblad 4,5 bladzijden krijgt om een verhaal te doen, is dat Knesselaars Nieuws. Kathy Van de Geuchte was in Knesselare jeugdleidster en is bij een ruimer deel van de bevolking bekend als actrice in het toneel van de Knesselaarse Rederijkerskamer, waar ze niet zelden vrij grote rollen speelde. Ze werkte als psychiatrisch verpleegkundige. Luc Zeebroek – of was het Kamagurka – trok een streep onder dat verleden. Oogcontact met hem in een winkelstraat in Gent en een paar weken later nog eens tijdens een optreden in Knesselare, gevolgd door wat “fan”-mails, waren de aanleiding voor het duo om ferme knopen te leggen. Vandaag houdt Kathy haar “patiënt” Kama in het gareel, zorgend voor de agenda, de logistiek, de catering, de regie, en “feed back op alle vlakken”.

---

Voor de langlezers: hieronder de integrale tekst uit Humo

“Tussen ons klikt alles. Elke keer zijn er vlammetjes, en meestal vlammen”

Kamagurka, bijna 61, is nog maar net terug van een tournee door binnen- en buitenland met zijn show `Vliegangst op de pechstrook’ en hij opent zowel in Knokke als in Oostende al een tentoonstelling met een nieuwe lading niet te missen schilderijen. Ook de stroom tekeningen ­ zo’n veertig per week ­ is niet te stuiten. Het lijkt wel alsof hij meer dan ooit doet sinds hij met Kathy Van de Geuchte (46) in de echt trad.

Ja,' zegt ze als we achter de koffie mét paaseitje zitten:Ik stuur hem nu.’ Ze heeft de organisatie van Luc Zeebroeks leven strak in handen, zoveel is duidelijk. Kathy heeft de zeldzame gave liefdevol te domineren, mee te voelen én te begrenzen. `Als er iets is wat ik als psychiatrisch verpleegkundige heb geleerd, dan is het wel dat je mensen niet helpt als je té veel empathie toont.’

Het huis ­ klein, een beetje glimmender dan verwacht ­ ligt er keurig bij. Kathy antwoordt kordaat en rechtuit. Op één of andere manier verwacht ik geen humor, dus wanneer ik haar vraag of ze haar werk in het ziekenhuis mist, ben ik volkomen verrast als ze zegt: `Nee hoor, ik heb mijn patiënt nu thuis’, en vervolgens hard begint te lachen.

KATHY VAN DE GEUCHTE «Ik werkte op de spoedafdeling van de psychiatrie en mijn streven was altijd mensen uit het circuit van de permanente psychiatrie te houden. Ik deed mijn werk heel graag. Als ik Luc niet was tegengekomen, deed ik het nu nog.»

HUMO Hoe ben je hem tegengekomen?

VAN DE GEUCHTE «Gewoon op straat, in Gent, tijdens de solden. Het was heel bizar. Ik liep in de Koestraat met mijn moeder en mijn zus. Hij kruiste ons en mijn zus zei: Weet je wie dat is? Dat is <em>Kamagurka</em>.' Ik moet eerlijk zeggen: ik was geen Humo-lezer en had hem niet herkend. Ik draaide me om, en precies op dat moment draaide Luc zich ook om. We hadden oogcontact ­ heel even, maar intens. »Twee weken later bleek hij op te treden in Knesselare, het dorp waar ik geboren ben. Ik dacht meteen:Dit is te toevallig, ik moet daarnaartoe.’ In de zaal zag ik dat hij me zag. Weer was er dat oogcontact. ’s Nachts heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en heb ik een mail naar zijn website gestuurd om te zeggen dat ik het een leuk optreden vond en dat ik het fijn vond hem weer te zien. Die mail is bij zijn medewerkers aangekomen, die natuurlijk wel vaker van die berichten krijgen en wat met mij zijn beginnen te lachen.

Na een poosje heen en weer gemaild te hebben, begon ik me belachelijk te voelen en heb ik gezegd: Oké gasten, we stoppen hiermee.' Maar voor de zekerheid heb ik toch mijn nummer gegeven.Ik lijk wel gek,’ dacht ik achteraf, en toen ik een sms van een Luc kreeg, was ik er zeker van dat die medewerkers weer met mijn voeten aan het spelen waren. Hij heeft me echt moeten overtuigen dat hij het was. Hij schreef dat hij nog precies wist wat ik aanhad in Knesselare: een bizar rokje. `En in de Koestraat had je een muts op met twee pomponnen.’»

HUMO Dat moment herinnerde hij zich ook nog?

VAN DE GEUCHTE «Echt heel bizar, ik weet het. Nu, daarna ben ik af en toe meegegaan naar een optreden en zijn we heel erg verliefd geworden. »Ik had daar totaal niet meer op gerekend. Ik woonde na mijn scheiding al zes jaar alleen met mijn dochter Floor en had een ijn leven. Ik word ook niet snel verliefd. Ik had daar geen zin in. Er zet geen man zijn valies meer bij mij binnen,' zei ik altijd. Maar opeens voelde ik constant de drang om bij Luc te zijn. Ik dacht:Wat gebeurt er hier?’ Ik heb nooit iets geforceerd, maar hij voelde hetzelfde. »Na ongeveer een jaar kwam ik terug van een reis met mijn zus en stond hij voor mijn deur, mét zijn valies (lacht). Hij is niet meer weggegaan.»

ALS DE BOM VALT

HUMO Twee jaar geleden vertelde hij in een dubbelinterview met Kees van Kooten dat twee dagen duurde: `Dit is de eerste keer in vijf jaar dat ik alleen slaap.’

VAN DE GEUCHTE «Dat was zo. Sinds de dag dat hij bij mij is ingetrokken, heeft hij geen enkele nacht meer zonder mij geslapen.»

HUMO En jij bent meteen gestopt met werken?

VAN DE GEUCHTE «Natuurlijk niet. Ik ben eerst parttime gaan werken. Maar door mijn nachtdiensten en zijn optredens zagen we elkaar niet zo vaak. Luc zei al snel: Waarom stop je niet gewoon? Je hebt hier toch genoeg te doen?' Ongemerkt was ik al van alles beginnen te regelen. Sarah, Lucs dochter, noemt me niet voor niksKathy-politie’. Ik ben een regelneef, een ordehandhaver, soms op het dwangmatige af. Toen ik nog werkte, begon ik als een gek onze agenda’s op elkaar af te stemmen. Daardoor zette ik op den duur de hele logistiek op punt. En zijn boekhouding was zo’n puinhoop dat de boekhouder me bijna gesmeekt heeft: Kathy, kun jij dat niet doen?' Ik had dat nog nooit gedaan, maar ik kon die rommel niet langer aanzien en ben er dus maar aan begonnen. Ondertussen doe ik ook de catering en stuur ik Luc op alle vlakken. »Zijn laatste show,Vliegangst op de pechstrook’, hebben we samen in elkaar gestoken. Ik zette hem op tijd aan het schrijven, gaf feed-back en dacht mee. Tijdens de try-outs registreerde ik wat aansloeg en wat niet. Op de terugweg bespraken we wat hij beter anders kon doen. Mij stoorde het soms dat hij al die losse anekdotes niet echt aan elkaar breide. Ik hou van shows waar een verhaal in zit. Ik merkte ook dat het publiek veel aandachtiger luisterde tijdens het verhalende gedeelte, en daar heeft hij rekening mee gehouden. `Vliegangst’ werd een verhaal.»

HUMO Is het niet eng dat hij zo naar je luistert? Je moet dan wel zeker zijn dat je hem de juiste kan op stuurt.

VAN DE GEUCHTE «Ik voel mensen goed aan, misschien door jaren in de psychiatrie gewerkt te hebben. Zo schat ik altijd juist in wanneer tekeningen geweigerd zullen worden wegens te grof. Maar Luc choqueert graag, hè. In zijn shows ook. Ik ben echt blij dat er in Vliegangst' een verhaal zit. Ik vind dat, euh, lief. Daardoor zit er een filosofie in, waar mensen over kunnen nadenken. Hij heeft het bijvoorbeeld overleven in het nu’. Iedereen heeft het daarover, maar hoe doe je dat eigenlijk? Is het nu nu?' vraagt hij dan.O nee, nu is alweer voorbij. En het verleden oprakelen heeft geen zin. Maar wat als de bom valt? Ben je dan niet liever in het verleden? In de tijd van vóór die bom?’ En hoe hij dat dan vertelt! Ja, sorry, ik ben een fan, hè. Ik ga zo vaak mogelijk mee naar optredens”.

HUMO Wie rijdt er dan?

VAN DE GEUCHTE «Luc. Op de terugweg zeker, want dan zit hij vol adrenaline. Maar ik ben een goeie copiloot.»

HUMO Wel bizar: je hield zo van je zelfstandige leven, en nu versmelt je bijna helemaal met Kama.

VAN DE GEUCHTE «We zijn bijna constant samen, dat is waar. Hij tekent ook vaak gewoon bij mij hier aan de eettafel. Ik heb zoiets nooit eerder meegemaakt. De vader van mijn dochter is een heel lieve man. Samenwonen, trouwen, een huis, een kind op mijn 23ste… Allemaal oké, maar op mijn 30ste dacht ik ineens: Is dit nu mijn leven? Ik leer niks meer bij. Ik beleef niks.' Ik wist niet wat ik met mijn energie moest doen. En dan ben ik gescheiden. Ik heb me bijgeschoold en ben weer fulltime gaan werken. »Weet je, we zijn met vijf zussen thuis, en vier van hen zijn gescheiden. Ik denk dat dat misschien met mijn mama te maken heeft. Ze was huisvrouw, maar had zo graag een eigen leven gehad. Ze deed wat ze kon: ze naaide al onze kleren en leefde zich daarin uit. Maar haar vijf dochters heeft ze ingeprent alles uit hun leven te halen wat erin zit. Zij waarschuwde me ook toen ik Luc leerde kennen:Ik hoop dat je gelukkig wordt en niet te vaak alleen zult zijn.’ Maar niets is minder waar. Als hij een uur weg is, zal hij me al bellen. Kijk daar is hij al. (Aan de telefoon) `Schatje, hoe is het? Kom je eraan? Doe voorzichtig.’ Hij is al op de terugweg.»

HUMO Je was geen Humolezer, zei je. Wat las je wel?

VAN DE GEUCHTE «Vrouwenbladen.»

HUMO Luc is een muziekliefhebber, hij voedde zijn kinderen op met punk, Frank Zappa, Captain Beefheart, Beck, Pere Ubu…

VAN DE GEUCHTE «Allemaal muziek die ik nu leer kennen. Ik luisterde wel naar Studio Brussel, maar hier hebben we geen radio. Ik hou van stilte en Luc langzamerhand ook. Ik ben ook nooit naar festivals gegaan. Het enige wat ik deed was leiding geven in de jeugdbeweging, uitgaan en heel veel babbelen. En o, ja, ik speelde toneel bij het amateurgezelschap van Knesselare. Op mijn 16de ben ik gevraagd door de plaatselijke Rederijkerskamer en ik had meteen de smaak te pakken. Ook daar ben ik ondertussen mee gestopt. Luc is nog naar mijn laatste voorstelling daar komen kijken.»

HUMO Mis je het spelen niet?

VAN DE GEUCHTE «Soms wel, ja.»

HUMO Misschien kun je met Kama het podium op?

VAN DE GEUCHTE «Ja, dat heeft Luc ook al voorgesteld. Maar daar ben ik echt nog niet aan toe. Samen met mijn zus doe ik wel de regie nu Luc weer met Peter (Herr Seele, red.) optreedt. Peter vind dat ik dat goed doe en wil dat ik mee op tournee ga.»

HUMO Kama zou dus echt het liefst alles met jou samen doen?

VAN DE GEUCHTE (lacht) «We gaan ook samen lopen en fitnessen.»

HUMO Wat klikte er nu eigenlijk precies?

VAN DE GEUCHTE «Alles! Nog altijd. Elke keer zijn er weer vlammetjes, en meestal vlammen.»

HUMO Dat Kama zich zo overgeeft. Hij zei me ooit dat zijn hele leven eigenlijk een poging was ervoor te zorgen dat mensen geen vat op hem kregen: Als iemand kritiek heeft op mijn schilderijen, zeg ik:Sorry, ik ben nu tv aan het maken.’ Als ze over mijn tv-programma beginnen, zeg ik: `Sorry, ik ben nu aan het tekenen.” Het was: altijd maar bezig zijn met niet kwetsbaar zijn. Terwijl hij toch eigenlijk naar een vriendelijke knipoog verlangde, gaf hij later toe.

VAN DE GEUCHTE «Toen ik Luc leerde kennen, had hij eigenlijk geen echte thuis. Hij had een huis in Gent en één in Oostende, maar wist ’s ochtends nooit waar hij ’s avonds zou slapen. Ik had in het begin echt geen idee waar hij leefde. Hij had nergens houvast en vond misschien wel dat hij daar geen behoefte aan had. Ik heb toen ook wel gedacht: O mijn god, met mij op één plaats blijven gaat hij nooit zien zitten.' Ik had me er zelfs al bij neergelegd dat we niet zouden samenwonen. Maar toen hij eenmaal bij me binnen was, ging hij niet meer weg. Daar is zelfs nooit over gesproken. Blijkbaar vindt hij het heerlijk om structuur te hebben, een thuis met een sofa en een bed om eens goed in te slapen ­ dat deed hij vroeger nauwelijks. »Dat gezegd zijnde: als hij echt door iets geraakt wordt, zondert hij zich af en moet hij dat van zich af tekenen of schilderen.Schatje,’ roept hij dan: Ik ga niet slapen, ga nog lang tekenen.' En dan roep ik:Ja, hoor, doe maar.’ »Hij is geweldig bang voor oorlog. Bij elke bomaanslag denkt hij dat het zover is. Hij is daarmee opgegroeid, hè. Zijn grootouders hebben twee oorlogen meegemaakt en zijn ouders één. Ze hebben hem vaak over brandende huizen verteld, over hoe ze hadden moeten vluchten. En hij was een enig kind. Dus daar zat hij dan. En nu zit hij natuurlijk constant met zijn neus in de actualiteit: hij moet de hele tijd tekeningen over terreur maken.»

HUMO Zonder jouw steun, zegt hij, zou hij zich snel verliezen in slechte dingen ­ te veel drinken of zo.

VAN DE GEUCHTE «Als hij na een optreden niet wist naar welk huis te rijden, koos hij vaak voor een calvadosje of twee. Dat gebeurt niet meer, want nu weet hij waarnaartoe.» HUMO Jij kookt, neem ik aan?

VAN DE GEUCHTE «Koken kan ik niet zo goed. Ik maak soep, spaghetti en af en toe rijst met kip, de simpele keuken. En ik haal vaak een gezonde vegetarische maaltijd af bij het restaurant om de hoek.»

HUMO Heb je je ook in de macrobiotiek moeten verdiepen?

VAN DE GEUCHTE «Dat doe ik niet. We eten gezond. Ik koop alleen bioproducten, maar verder ga ik niet. Het is niet dat ik tégen de macrobiotiek ben, maar als Luc weer eens zijn macrobiotiekboek bovenhaalt omdat hij keelpijn heeft, zeg ik: Kom, jongen, de gezondheidszorg bestaat en is dusdanig geëvolueerd dat je er echt wel wat vertrouwen in kunt hebben.' Luc is een hypochonder, hè. Als hij een pijntje voelt, is hij daar helemaal op gefocust.Daar is dokter Zeebroek weer,’ zeg ik dan. Hij heeft momenteel pijn in zijn knie. Eerst was de op-lossing volgens hem: move to cure, en bleef hij ermee lopen. Nu is hij er weer van overtuigd dat hij juist helemaal níét mag bewegen. Hij gaat er helemaal in op. Heb je,' zeg ik dan voorzichtig,weleens gehoord van psychosomatische klachten?’ Want volgens mij voelt hij van alles dat er helemaal niet is.»

HUMO Hij is ook best ijdel, hè.

VAN DE GEUCHTE «Hij ziet er ook goed uit. Een mooie man, vind ik.»

HUMO En altijd goed gekleed.

VAN DE GEUCHTE «Ja. Hij wil ook altijd mee als ik kleren ga kopen. Hij kiest dan mee: dat wel, dat niet. Als hij het te druk heeft en ik alleen ga, vraag ik of ik een selectie kleren mee naar huis mag nemen en dan show ik ze voor hem terwijl hij in bad ligt of zo.»

HUMO Waar houdt hij van?

VAN DE GEUCHTE «Van jurkjes en decolletés. Terwijl ik juist graag colletjes draag. Maar we houden wel allebei van zwart.»

HUMO Ben je bang van Kamagroupies?

VAN DE GEUCHTE «Niet meer. Als hij na een optreden belaagd wordt, maak ik me uit de voeten. Maar dan zie ik hem op den duur kijken: Waar is ze? Waar is ze?' En dan komt hij me halen. Ach, die groupies, het is part of the game. Ik denk dan altijd:Maar straks gaat hij met mij mee naar huis. Ik ben zijn vrouw.’»

HUMO Wou jij trouwen of heeft hij jou ten huwelijk gevraagd?

VAN DE GEUCHTE «Dat hebben we samen beslist. Ik was gestopt en had geen inkomen meer, dus we we zeiden: Dan gaan we trouwen en samen iets opbouwen.' Ik help Luc nu met sparen. Daar was hij allemaal niet mee bezig. Hij had kredietkaarten van het bedrijf, en als de ene het niet deed, pakte hij gewoon een andere. »(Haar oog valt op de pedocartoons in Humo 3996) Hoe komt hij erop, hè. Ik vind het ongelofelijk wat er allemaal in zijn hoofd omgaat. Hij is altijd in gedachten verzonken. Soms vraag ik hem, als we samen in bad liggen of zo:Waar denk je nu aan?’ En dan zegt hij de raarste dingen: Ik ben nu een tv-serie aan het schrijven.'Oké,’ denk ik dan: `Goed, een tv-serie. Wanneer kan hij daaraan schrijven?’ En dan begin ik ­ in bad ­ alvast een nieuwe planning te maken.»

(Met dank aan Humo voor publicatiemogelijkheid)