Op de hoek van de Kerkstraat en de Hoekestraat is er al sinds meer dan tweehonderd jaar een bidplaatsje met een kruis. Die hoek werd in de volksmond dan ook “De Kruise” genoemd. Dat kruis zou er gekomen zijn ter herinnering van een landbouwer die daar in de Franse Tijd zou zijn neergestoken. Neen, van twee priesters die er door de Fransen werden gevierendeeld.

Marie Cooreman en haar “Meetje Hooft” voor het kruis. Links de Kerkstraat, rechts de Hoekestraat, omstreeks 1940

Het Hoekestrate memoriekruis stond aanvankelijk en tot in 1937 halfweg het eerste deel van de Hoekestraat (een eind voor de plek waar het vandaag een viswinkel is gevestigd, einde Kerkstraat).

In 1937, bij het rechttrekken van de Kerkstraat naar de Hoekestraat werd de kruise verplaatst naar de huidige locatie en door pastoor Van Durme plechtig heringewijd. De omgeving van het kruisbeeld wordt door de bevolking nog altijd “De Kruise” genoemd.

Het heemkundig tijdschrift Ons Meetjesland schreef hierover: “Volgens het getuigenis van verschillende oude inboorlingen herinnerde het aan een landbouwer die aldaar door soldaten werd neergestoken (Franse tijd ?)”.

Er is echter een bron die een heel andere versie van de feiten geeft: In het boek ‘De Jaeger’ vertelt de auteur Ghislain De Jaeger, kleinzoon van de Knesselaarse burgemeester August De Jaeger over zijn voorouders, die een landbouwbedrijf hadden in het eerste deel van de Hoekestraat. Ten tijde van de Franse Revolutie gaf de familie onderdak aan twee priesters die zich schuil hielden voor de Fransen, omdat ze begin de jaren 1790 geweigerd hadden de Eed aan de Franse Republiek te zweren (*). De twee werden ontdekt en gevierendeeld op het weiland voor de hoeve. De familie De Jaeger richtte later op deze plek een kruis op.

Door uitbreiding van de bouwwerken in de buurt, verloor deze idyllische plek veel charme. Dat gebeurde nog eens toen het mooie tuintje rond De Kruise verdween (zie foto), maar dat is nog geen reden om dit bescheiden stukje erfgoed te laten verdwijnen.

Buurtbewoners namen uiteindelijk zelf het initiatief. De echtgenote Willy De Neve-Cooreman vroeg hulp aan de pastorie en uiteindelijk was het Eric Brusseel die de klus netjes klaarde.

 (*) : Op 2 november 1789: verliest de Kerk haar bezittingen. Priesters kregen voortaan een salaris van de staat en moesten vanaf 1790 een eed van trouw zweren aan de Franse Republiek om priester te mogen zijn (‘constitutioneel priesterschap’). Priesters die deze eed weigerden, waren vanaf november 1791 verdacht en vanaf mei 1792 vogelvrij.

Voor

Na