Pieter De Crem zet zichzelf weer op de kaart

In Humo verscheen op 7 april een interview van Raf Liekens met Pieter De Crem. Een samenvatting van een lang interview. We moeten onze burgemeester een beetje kennen.

Grote interviews van politici zijn soms interessant, vooral om de weetjes in de marge. Als het gesprek gestuurd wordt door Raf Liekens en Humo, dan leer je altijd bij.

Verbeelden we het ons of zwééft Pieter De Crem nu door de gangen van de Wetstraat? Vier jaar lang was hij als staatssecretaris van Buitenlandse Handel in de regering-Michel een beetje een koning zonder land, een politicus van de tweede linie.

Nu lijkt hij helemaal terug. “Crembo is verveld tot sheriff De Crem, de minister van Binnenlandse Zaken die moet toezien op de naleving van de coronamaatregelen”, schrijft Humo.

Over de harde hand: “Hier en daar werd opgemerkt dat De Crem zijn politiediensten met harde hand in de pas wil doen lopen. Open VLD leek al te vrezen voor “een politiestaat” en zijn partijgenoot Sammy Mahdi had het al meteen over Stasipraktijken. “Ik heb gewoon alle politiediensten duidelijk gemaakt dat ze de richtlijnen minutieus moeten volgen. Zonder eigen invullingen, zonder oogjes die worden dichtgeknepen… Mensen moeten niet gaan spioneren of medeburgers gaan verklikken. Alleen als er ergens te veel volk bij elkaar is, en je eigen veiligheid komt in het gedrang, meld je dat best aan de politie. De overgrote meerderheid volgt de maatregelen goed op… Dagelijks krijgen we honderden uitzonderingsvragen binnen. Kan niet”, aldus De Crem.

Over de speeltijd: Een uitspraak die altijd zit (‘De speeltijd is voorbij”) zette hem meteen weer op de politieke kaart. Verwacht mag worden dat veel politiemannen dit soort strengheid kunnen pruimen. Dat ze in “bepaalde subculturen” worden getreiterd en bespuwd (of uit stukken van Brussel uit hun combi’s worden gejaagd – red.) is daar niet vreemd aan.

Blij of boos

Over fietstochten: Een foutje toch, zo bleek toen De Crem fietstochtjes van 50 kilometer leek te verbieden. Fietsend Vlaanderen was razend.”Ze zouden blij moeten zijn!”, reageert De Crem in Humo. Al bij al veel wind voor niets, leek de Crem te antwoorden. Dat voorstel kwam bovendien van de medische experts. Wie nauwkeurig luisterde, hoorde De Crem overigens afstand houden nemen van het strenge Franse systeem (maximum 1 kilometer van huis), maar ook van een avondklok, en andere echt radicale maatregelen. Binnenvallen zonder huiszoekingsbevel om controles te doen op homeparty’s, zo vindt hij, dat moet wel kunnen.

Over langdurige collectieve verarming, bij voorbeeld. Dat wordt “een netto buil van 3 à 4 procent”.

Pieter De Crem en Steven Van Gucht (foto Belga)

Over mondmaskers: “Waarom maken wij geen mondmaskers in Vlaanderen? Omdat daar niks mee te verdienen is. Onze lonen zijn te hoog. Textielbedrijven zoals lingeriefabrikant Van de Velde gooien zich daar nu tijdelijk op, om een noodbevoorrading te voorzien, maar structureel gáát dat hier niet.”

Over mobiliteit in de toekomst: “Ik gok dat de overgrote meerderheid van de skiërs straks weer gewoon op shortski gaat. Maar het extreme globetrotten zal de komende jaren wel even verminderen. We zullen onze vakanties eerder in de Ardennen of de Provence beleven dan naar verre landen met een povere gezondheidszorg te trekken”.

Over repatriëringen: “De voorbije weken werd Buitenlandse Zaken overspoeld met aanvragen van landgenoten in het buitenland die sito presto wilden terugkeren naar België. Sommigen waren nog na 22 maart vertrokken, tegen de reisadviezen in, en moesten een paar dagen later weer gerepatrieerd worden. Hopelijk hebben die mensen hun lesje geleerd.”

Vivaldi

Van Marakesh (de exit van de N-VA uit de federale regering uit verzet tegen migratiepact) naar de fusie: “Ik heb Jan Jambon ervan proberen overtuigen in de regering te blijven. Maar ze zijn toch vertrokken.” Was die exit er niet gekomen, dan zat De Crem “hoog en droog in Aalter”, vroeg Humo. “Dat was ook geen straf geweest. Ik heb in mijn gemeente de fusie met Knesselare bewerkstelligd. Dat is mijn kindje en ik zie dat graag groot worden.”

Over asiel en migratie (bijna was De Crem minister van Asiel en Migratie geworden.”Dat wou ik op één voorwaarde: dat ik alle achterpoorten van de gezinshereniging mocht sluiten.” Het werd uiteindelijk minister van Binnenlandse Zaken.

Over regeringsvorming: Wordt de regering Wilmès in het najaar uitgebreid met socialisten en groenen? De Crem :”Deze regering is geen voorbode voor Vivaldi.” Er zal alleszins een regering nodig zijn die een meerderheid heeft in de Kamer. Deze regering heeft die niet. Er kan de komende maanden misschien iets gebeuren, maar wij vinden nog altijd dat de twee grootste partijen aan Vlaamse en Waalse kant mee moeten besturen.”

De toekomst

Over zijn stoppen met nationale politiek: Blijft hij daarbij? De Crem: “Ik ben daar niet mee bezig. Het lot van elke minister ligt in de handen van zijn partijvoorzitter.”

De rechtsbuiten van zijn partij – Was De Crem de rechtsbuiten van zijn partij, die geen ballen meer kreeg en dan maar buitenspel ging lopen met dwarse interviews: “Mijn analyse was toch niet zo gek, hè? We hebben de prijs betaald voor ons ongelukkige parcours. De taak van de christendemocraten is om een sociaal-economische synthese te maken van wat er leeft in de maatschappij, en om een modern normen- en waardendiscours én een rechten- en plichtenverhaal te brengen. In de regering-Michel slaagden wij daar te weinig in.”

Over een opzeggingsvergoeding van 390.000 euro (bruto) waar hij als uittredend parlementslid recht zou hebben: Nog altijd van plan om die op te nemen? De Crem “Dat zal dan in 2024 zijn, zeker? …De wet bepaalt dat ik daar recht op heb. Velen zijn me daarin voorgegaan.”

Over slapen: Klopt het dat u maar drie à vier uur slaapt per nacht? De Crem: “Ja, ik heb me daar altijd op getraind. Als we onze troepen in het buitenland gingen bezoeken, wilde ik altijd ’s nachts vliegen, om minder tijd te verliezen. Tot ergernis van mijn staf. Voor mij volstonden die paar uurtjes slaap in het vliegtuig.”

Over zijn ontspanning: “Ik heb een grote liefde voor Vlaamse muziek (hij noemt de Pastorale van Liesbeth List en Ramses Shaffy, maar ook Niels Destadsbader). Tijdens autoritten maak ik er met mijn medewerkers een sport van om nummers te draaien op Spotify en te raden van wie het is, in welk jaar het werd uitgebracht en waar het stond in de hitparade.”

Over de fusie in coronatijd: “Mijn chauffeur heeft een korte en een lange route. Gisteravond hebben we de lange nog eens gedaan. Ik wil zien of alles er netjes bij ligt, al is dat zeer bevreemdend dezer dagen. Als ik mijn ogen sluit, zie ik een dynamische gemeente met allerlei verenigingen en bruisende leefkernen. Als ik ze open, zie ik terrasmeubels die binnengehaald zijn, lege sporthallen en bedrijfsterreinen, de dames die op maandagavond niet meer kunnen kaarten op café… Dat doet me pijn. Maar we komen hier wel doorheen. En dan wordt alles weer normaal.”