In de meidagen van 1940 gebeurde in de afgelegen wijk Bommelare een merkwaardig incident. In de marge van het derde artikel over WO2 een tekst van Eric Blondia.

En toen ging het van Ursel naar Knesselare. De oorlog eiste ook veel Duitse slachtoffers. Duitse soldaten werden begraven voor de kerk van Ursel (let op de kerkmuur … Foto Meetjesland1940.be)

De Belgische soldaten waren hier reeds verdwenen maar twee Franssprekende soldaten hadden zich langs de Bommelaredreef in een hinderlaag gelegd.

Toen een patrouille Duitse soldaten langs deze dreef oprukte, waren ze er met hun Browning 9 mm pistolen van op zeer korte afstand beginnen op schieten.

Mijn vader vertelde dat die twee bij ons binnenkwamen, hun pistolen vooruitgestoken en met het schuim op de mond. Ze keken in alle kamers en op de zolder en vroegen of er geen Duitsers waren en ze maakten zich uit de voeten.

Niet veel meer dan vijf minuten nadien kwam een Duits soldaat ons hof  langs de achterkant  opgestoven. Hij gaf een  metalen emmer die daar toevallig stond een trap zodanig dat deze tientallen meters verder vloog en rolde.

Hij kwam water halen en zei in goed verstaanbaar Duits: “Drie kameraden doodgeschoten!”. Mijn vader is dan later gaan zien naar de plaats van het gebeuren. Er lag bloed en bebloed textiel. Dagen ervoor zaten er Belgische soldaten langs de beek aan de Waterstraat. Ze maakten aanstalten om te vertrekken. De grootmoeder van mijn echtgenote stond erbij met de woorden: “Maar mannen, uw vaderland! Dat doet ge toch niet”

Waarop een soldaat gevat antwoordde: “Mijn vader heeft geen land, het is een arm ventje, en weg waren ze”.

Tekst: Eric Blondia

Alle informatie of documentatie over WO2 is welkom bij KnesslaarsNieuws (janvdc@telenet.be)

Het “avontuur” speelde zich af in De Bommelare, een zijstraat van de Westvoordestraat, aan de rand van de Drongengoedbossen (rechts)