Vorige weekend zal het wel meer mensen zijn opgevallen. De zaterdag was er lof voor de nieuwe film van Koen Mortier, de zondag voor die van Felix Van Groeningen.  Twee topregisseurs met wortels in de Knesselaarse klei.

Koen Mortier, zoon van onze bekende Knesselaarse kapper Werner Mortier, mocht vorig weekend met zijn nieuwe film Engel het Filmfestival Oostende openen. Mortier kreeg er een ster op de Zeedijk. Engel ging in première in Kinepolis en Kursaal.

De film is gebaseerd op of eerder geïnspireerd door de dood van wielrenner Frank Vandenbroucke, maar is geen reconstructie. Mortier creëert in de eerste plaats een meeslepende, poëtische cinema-ervaring.

Vandenbroucke werd in 2009 dood teruggevonden in een hotelkamer in Senegal. Schrijver Dimitri Verhulst schreef in zijn boekje Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011) vooral het verhaal van de prostituee met wie VDB zijn laatste uren doorbracht. Het Senegalese hoertje krijgt er een gezicht. Mortier gaat daarop door.

Hij focust in Engel ook op de vergoddelijking van sportmannen en andere bekendheden. De mannelijke hoofdrol is voor de “held” Thierry Brasfort (de Frans topacteur Vincent Rottiers). Op zijn borstkas staan de vleugels getatoeëerd die supporters hem toedichten, maar die wegen steeds zwaarder. Een engel, klaar om te vallen. Als Thierry in Senegal belandt maakt hij kennis met de bloedmooie Fae (Fatou N’Diaye), een andere “engel”. Een reddende engel, of juist niet?

Mortier maakte een poëtische verkenning van de angsten en verlangens van twee mensen..

Koen Mortier wordt een “radicale filmmaker” genoemd. Zijn debuut Ex-drummer was “pure, vuile rock-’n-roll”. Engel is toegankelijker voor een veel breder publiek, maar dan ook weer geen doordeweekse Vlaamse kost. Engel is prachtig vormgegeven ervaringscinema, zo lezen we in de commentaren.

Engel speelt vanaf 19 september in de bioscoop. In Gent is dat in de Sfinx, in Brugge in de Lumière.

 

 

Hier een trailer: https://youtu.be/g84j9RZ0S6E

Felix Van Groeningen op weg naar Oscar?

Nog filmnieuws met een (licht) Knesselaars tintje: De nieuwe film van Felix Van Groeningen, die zijn eerste levensjaren in Knesselare doorbracht, werd goed onthaald.

Van Groeningen werd bekend met zijn debuutfilm Steve Sky (2004), nog meer met De helaasheid der dingen (2006) en vooral met The Broken Circle Breakdown (2012, 400.000 bezoekers, goed voor een Oscarnominatie). Nadien volgde nog Belgica (2016), maar dat werd een tegenvaller.

Zijn nieuwe, rauwe, maar ontroerende film Beautiful Boy maakt het nu al waar in Amerika en ging vorig weekend in wereldpremière in Toronto. Een ontroerend drugsdrama, waarvan sommige commentatoren schrijven dat de film niet kansloos is om een Oscanominatie binnen te halen. Forbes, een Amerikaans zakentijdschrift, tipt de film zelfs als favoriet voor de Oscars.

De prent gaat over de confrontatie tussen een vader (Steve Carell) en zijn drugsverslaafde tienerzoon (Timothée Chalamet). Een pijnlijk verhaal over ouderschap en de grenzen daarvan.

Beautiful Boy is op 19 oktober de slotfilm van Film Fest Gent, en komt op 21 november in de bioscoop.

Trailer: klik hier

 

Felix van Groeningen had “superjeugd” in Knesselare

De Morgen schreef nog niet zo lang geleden vier bladzijden over Felix van Groeningen. Hoe hard vallen zijn films samen met zijn eigen leven, wou de krant weten. Vaak gaat het over afkomst. Van Groeningen komt uit een hippienest. Pa en ma Van Groeningen leefden negen levens. Het gezin woonde een tijd in een commune in Sint-Martens-Latem, trok langs Franse markten met zelfgemaakte handtassen, verhuisde naar een boerderij in Knesselare, toevluchtsoord voor artistiekelingen als Roland Van Campenhout en Patrick Riguelle. Gezellig samen rond het kampvuur, al dan niet met een jointje erbij.

Ook in Humo hadden Felix en zijn oudere broer Seppe het over de boerderij in Knesselare waar ze gingen wonen, samen met ooms en tantes, neven en nichten. Die boerderij, met als toegang een landwegel tussen de maïsvelden, was het model voor Seppes boek ’t Aards Paradijs.

“Daar ben ik geboren ­ geloof ik, ik was er niet echt bij”, grapte Felix. Die boerderij is lang deel van ons leven blijven uitmaken; in de jaren dat onze ouders een winkel in Gent hadden, zaten we in het weekend nog in Knesselare.

Van Groeningens vijf langspeelfilms zijn net gebundeld tot één grote dvd-box ‘De Felix van Groeningen Collection’ (uitgegeven bij Lumière).