Eerder gaven we hier al een aantal artikels over 19de eeuwse moorden te Knesselare, waarover in de kranten van toen verslag werd uitgebracht. ’t Getrouwe Maldegem publiceerde in 1904 een nogal slordig verslag van een zitting van de correctionele rechtbank van Gent over de moord op Leo Van Hyfte. De moord gebeurde in de Veldstraat, na een ruzie in De Leeuw van Vlaenderen, het café van Smetje Strobbe. Van Hyfte werd na een caféruzie met een messteek om het leven gebracht door de Oedelemnaar Alfons Stevens. Het verslag bevat enkele getuigenissen van omwonenden. Alleen al om het oude taalgebruik de moeite om eens door te nemen.

Doodslag te Knesselare. — In den avond van 26 Juni (1904), zijnde kermis te Knesselare ontstond eene vechtpartij, in dewelke de genaamde Leo Van Hyfte een messteek in het hert bekwam en bijna ogenblikkelijk dood bleef.

De vermoedelijke dader Alfons Stevens, wonende op de wijk Zuiddamme, te Oedelem, werd dadelijk aangehouden, door de gendarmen van Aalter welke hij in ’t gemoet liep. De wachtmeester zegt dat Stevens, toen zij hem wegleidden, een mes uit den zak trok en wegwierp. Het botste tegen den blinden muur van Frederik Van Hooreweder ; de gendarmen hoorden het kletsen, en zekere Andries riep : — Zie, hij werpt zijn mes weg ! Andries ontstak zelfs een stekske; men zocht en vond het mes.

Victorine Strobbe herbergierster, vertelt hoe de twist tusschen Van Hyfte en Stevens ontstaan is. “Van Hyfte heeft den hoed van Stevens afgenomen zeggende: “Wie staat daar onder dien hoed?”. Stevens zegde dat hij hem moest gerust laten. Van Hyfte gaf Stevens eenen slag. Stevens sloeg weer. Zij werden buitengestoken ; daar ontstond een gevecht. Dan was Verdonck, de gezel van Stevens, nog in huis. Van Hyfte is dan weergekomen om zijnen hoed, maar deze lag in huis niet.

Landuyt Leonie is buitengekomen op het gerucht. Twee kleinen vochten tegen eenen grooten ; de groote was zijnen hoed kwijt. Zij hebben dan overhoop gevochten. Op zeker oogenblik heeft een der vechters “Ai” geroepen. Ze kon de personen niet kennen.

Camiel De Jaegher, smid te Knesselaere, is dien avond in gezelschap van Stevens geweest. Toen hij in de herberg van Smetje Strobbe kwam, zegde Stevens op hem wijzende: “Zie, die kent mij ook!” Dan nam Van Hyfte den hoed af van Stevens enz… Daarop gevecht tusschen Stevens en Van Hyfte ; ze trokken aan elkander en gerochten zoo buiten. Hij weet niets van het gevecht.

Maria.De Loddere, herbergierster te Knesselare: Zij is buiten gekomen op het gerucht. Drie personen sloegen op elkaar: het waren twee kleinen en eenen grooten ; zij gingen al vechtend voort in de richting van de kerk.Opeens slaakte den grooten eenen schruiel en liep al tjobbelende voort.Volgens hunne spraak waren er Oedelemschen bij.

Emma Stock stond in haar vaders deur. Theophiel Verdonck ging voorbij. Ze vroeg hem of er ruzie was en hij antwoordde: ja. Daarop is zij de gendarms gaan roepen in de herberg van haren vader, waar zij waren met den veldwachter.

Zij zijn gekomen en hebben Stevens, die hen loopende tegemoet kwam, aangehouden. Verdonck was dan al een 5tal minuten voorbij. De Jaegher heeft aan de gendarms, die Stevens aangehouden hadden, gezegd : Laat hem los, hij heeft niets misdaan.

De verdediger pleit ten eerste de onschuld van Stevens, die loochent en in de tweede plaats dat Stevens erg is mishandeld geweest — hij was erg geschramd in het gelaat— en zich heeft verdedigd.

De rechtbank deelt in dat gevoelen en verwijst Stevens enkel tot 9 maanden gevang.

Verslag uit het Fondsenblad (alleen al om het taaltje van toen best eens interessant om lezen)

Samenvatting van knipsel verderop : Leon Van Hyfte van Sint Laureins woonde in bij zijn tante, bij Kamiel De Wispelaaere op het Drieselken. Een kermisruzie werd hem fataal. “Een beetje te frank door den drank, heft hij Fons Stevens’ klak op en zegt: “Kijk nui ne keer wat voor een ventje daar onder zit! En Stevens, die pertank geen vechter is, 28 jaar oud, wil dat niet verdragen en geeft hem een fermen klets… De herbergier smijt ze buiten… Stevens moest vluchten… en geeft Van Hyfte eenen prik tusschen de ribben. Van Hyfte loopt nog zwijmlend voort en schepene Rodts zegt:  ge moet er niet omme doen… Maar ’t was ermee gedaan… Het herte was getroffen.”… “Verbeeld u nu die kermis te Knesselaere”. ’t Was gelijk gevaagd in de straten. Alle spel was stil gevallen. De menschen gingen met den didder gaan slapen en heel den Maandag was er geen schijn van kermisvreugde meer. Dijnsdag werd Leon begraven… Die begraving was het laatste punt van het kermisprogram en daar zijn veel tranen gevloeid… Fons zat nu in ’t kot. En zal altijd het merk dragen dat hij een moordenaar is, alhoewel hij er geen ’t minst gedacht van had. Jongens toch, hoe past ge bij kermistijde niet beter op… En waarom altijd die messen op zak?”