Wandeling twee loopt in het kerngebied van het oude Knesselare. Het noordwesten van de gemeente. Hieronder de tweede Uilenpiegelwandeling, met wat toelichting. We vermelden ook de interessante suggestie om een wandeling te koppelen aan bermbeheer.

Er  kan natuurlijk op om het even welk punt van de wandeling worden gestart, maar we houden ons aan de oorspronkelijke route. Die startte in de Prinsengoeddreef (1) vlakbij de oudste woonkern van Knesselare (1). We vertrekken noordwaarts, van de Prinsengoeddreef naar de Geuzestraat. Die begint net voorbij de bocht.

Maar voordien passeren we nog twee stukjes geschiedenis.

Voor je goed en wel aan het wandelen gaat, stap je over de Flabbaertbeek, de waterduivel. Deze beek wordt stroomopwaarts Zwartegatbeek en nog verderop Drongengoedbeek genoemd. In Oedelem (en Beernem) spreekt men dan weer van de Slabbaertbeek. Meer info hierover in een apart stukje dat vandaag op deze blog verschijnt.

In de bocht ligt Het Prinsengoed (2). Over het Prinsengoed publiceerden we eerder deze week dit stuk

Dit erf is een van de oudste nederzettingen in de streek. De nabijheid van een beek en de aanwezigheid van goede grond speelden allicht een rol voor die locatiekeuze. Het domein was aanvankelijk eigendom van de Graven van Vlaanderen, en in de 18de eeuw zelfs van de Oostenrijkse keizer. Er stond ook een kapel, wat aangeeft dat de Heren van Knesselare daar ook tijdelijk verbleven. Dat in de site in een open plek in het bos lag (laar) en er veel klissekruid groeide kan een rol gespeeld hebben in het ontstaan van de naam Knesselare. Vandaar ook de andere Knesselaarse straatnamen Klissestraat en Kluizestraat.

Voorbij de bocht is het een paar honderd meter voor we eerst links nog sporen kunnen zoeken van een oude kerkwegel (verbinding met Oostveld). Dat was vroeger het Dielstraatje of de Tieltstraat (3).

Even verderop is er dan de Pilorijnstraat (4). Einde de jaren 1900 was hier nog een antiekhandel. De vreemde naam pilorijn is oud-Nederlands voor schandpaal, vierschaar was een locatie (een heerlijkheidsteken met niet veel meer dan een bank) waar eertijds recht werd gesproken. Volgens sommige bronnen zou er ook een schandpaal hebben gestaan. Op de plek stond eertijds ook de herberg ‘In de Pilorijn’.

We gaan rechtdoor, noordwaarts, maar slaan linksaf aan de Wolvestraat. Net voorbij enkele woningen komen we in een prachtig open landschap. Een prima plek weer voor tal van vogels. Zijn er nog veel meeuwen te zien, zoals in 1880?

Aan het eerstvolgende kruispunt gaan we rechtsaf. Naar het westen toe (5) hebben we een prachtig uitzicht op het licht golvend landschap, met stroompjes en beken. Voor je het beseft ben je op Oedelems grondgebied. Ongeveer tot hier behoorde het grondgebied bij het Prinsengoed.

In de verte zien we het kerkje van Oostveld. “Merkwaardig is dat op de stevige, brede toren een fijne spits prijkt. Naar men zegt was er niet voldoende geld voorhanden voor meer”, aldus Renaat De Blaere in Uilenspiegel.

Op het einde van deze weg: terug rechts. Aan de rechterzijde hebben we uitkijk op de Kwawal (6). Wat lager gelegen gebied waar vroeger een ruime plas lag, waarop naargelang het seizoen gezwommen of geschaverdeind (geschaatst) werd (vanaf de Geuzestraat kun je overigens een eind dat gebied in, via ‘De Kwawal’, de “kwade” of moeilijke wal, vergelijk met de Kwadam).

Over die omgeving deden tal van verhalen de ronde, onder meer over een verdronken vrouw en draaikolken. Een wat mysterieuze uithoek, waar in onze kinderjaren een wat merkwaardige man woonde, die ook ‘Kwawal’ werd genoemd, en waar velen toch wat bang van waren. Het gebied was voor de oorlog ook bebost. Landbouw en houthamsterwoede zorgden ervoor dat dit bos verdween.

Op een T-punt gekomen gaan we westwaarts. Hier zitten we dichtbij de Romeinen. Hoezo? Welnu, deze weg ligt op de heuvelrug (de cuesta) en was vermoedelijk de oudste weg tussen Brugge en Gent (nu: de Oude Brugseweg). Let op de merkwaardige knik in het traject (7), waarvoor we (tot dusver) geen verklaring vinden. Eens was dit dus de Romeinse weg die over Oedelem en Zomergem de twee grootste Vlaamse steden met mekaar verbond.

Heel snel komen we terug aan de Geuzestraat, de weg die sinds mensenheugnis het Prinsengoed met de heirweg verbond. Aan de rechterkant passeren we aan het ‘Hof ter Potter’ (8), waar in het begin van de vorige eeuw “meester Nemegeer” nog les aan huis gaf. Let opnieuw op het mooie landschap, vooral aan de linkerkant van de weg.

Vrij dicht bij de Knokseweg slaan we rechtsaf (een aardeweg), de helling op, en komen we in de Blakte, nog zo’n afgelegen wijk van Knesselare. Hier zijn we op één van de hoogste punten van Knesselare (22 meter), vergelijkbaar met de Kleiten, de Rammelaere en De Plaats. Ook die wijk was berucht omdat er nogal wat biezondere kerels verbleven.

Het einde nadert, via de Blakte komen we heel eventjes in de Eentveldstraat, om na een ommetje lands de Voordestraat terug te keren naar het Prinsengoed. Bovenaan de Voordestraat heb je een van de mooiste panorama’s van Knesselare (9)

Zwerfvuil ruimen

Schepen Dirk De Smul (CD&V) deed ondertussen een oproep om van de wandeling ook mogelijks een zwerfvuilactie te maken. “We doen er alles aan om Aalter elke dag proper te houden. Maar de burger kan nu meer dan ooit helpen. Alleen of met een familielid is zwerfvuil ruimen een ideale en gezonde activiteit, waarbij je iets positiefs kan bijdragen aan het milieu en de gemeente. Deze activiteit kan ondanks de huidige maatregelen perfect doorgaan.” Knesselare heeft op dat vlak een mooie traditie van bermbeheer. Die loopt door in Aalter. Wie zin heeft om deze groep vrijwilligers te versterken, krijgt van de gemeente gratis materiaal zoals zwerfvuilzakken met speciale stickers, PMD-zakken, handschoenen, enz. Het lokaal bestuur zorgt voor een vrijwilligersverzekering. Meer info: klik hier of bel 09 325 22 00

Hieronder als opwarmer een serie prenten (Paul V.), eerder genomen langs dit traject.