Vorige keer hadden we het over het Knesselaars voetbal in de jaren 1940 en 1950. Midden de jaren 1950 slabakte een en ander, maar tegen het einde van de jaren 1950 zorgde een nieuw bestuur en een nieuwe generatie voetballers voor een nieuwe bloeiperiode. Een overzicht tot 1966, wanneer Harop overstapt van de KKVS naar de Belgische Voetbaldbond. Gebaseerd op intens zoekwerk van Luc De Muynck.

In 1959 werd Harop opnieuw opgestart, ditmaal met wit-zwarte clubkleuren.

Op de foto (ongeveer 1955): vooraan: Jean-Pierre Bouché, André Maes, André De Meyer, Roland Dhaeninck, Jozef Gyselbrecht. Staand: Gerard Bouché, WIlly De Coster, Frans Saey, Raf Lips, Etienne Meire, Wilfried De Coster, Roger De Meyer, Adelin Van Renterghem en Roger De Spae.

Enkele Knesselaarse sportliefhebbers sloegen de handen in elkaar om een nieuwe voetbalploeg te stichten. We citeren uit Het Volk: “Onder de dynamische sportdrang van enkele oudere en ook jongere durvers uit het oude VV Haropbestuur werden de eerste contacten gelegd. Het bestuur werd uiteindelijk als volgt samengesteld: Roger De Spae (voorzitter), Charles Mouton (ondervoorzitter), Jos Maes (schrijver-penningmeester), gemeentesecretaris Sierens, Omer Stock, Julien Pieters, Jozef Mouton, Raymond De Vos en Jozef Dancet. De nieuwe club werd boven de doopvont gehouden en gekerstend naar de naam VV Harop, erfdeel van zijn roemrijke voorganger. Men stak het geheel in een nieuw kleedje, waardoor de club onder de zwart-witte banier zal strijden – zwarte broek en witte trui waarop zwarte cijfers geborduurd. Het geheel ontving de zegen van het KKVS en zal waarschijnlijk volgend seizoen in eerste klasse starten met de eerste ploeg waarnaast ook een jeugdelftal in lijn zal worden gebracht.

Wellicht iets later bestond het bestuur uit voorzitter Roger De Spae, ondervoorzitters Robert Buysse en Charles Mouton, secretaris Honoré De Waepenaere, leden Jozef Mouton, Remi Gyselbrecht, Jozef Dancet, Gentiel Verdonck, Raymond De Vos, Remi Stock, Julien Pieters en Hilaire Ryserhove

Nog even het Volk: “Het speelveld werd tot in de puntjes in orde gebracht”. De ploeg startte in eerste klasse KKVS. Harop kon kampioen spelen na een testmatch op het veld van Ursel tegen Kleit. Harop won de wedstrijd met 3-0, maar omwille van een administratieve fout (het opstellen van een niet-speelgerechtigde speler) heeft de Bond de titel niet toegekend. In 1959-60 speelde Harop zesde in de eredivisie van het KKVS. De ploeg voetbalde zich ook naar de finale van de Aalmoezeniersbeker, maar verloor van een oppermachtig Munkzwalm.

Tijdens het seizoen 1961-62 kreeg onze plaatselijke club de eer om de 22ste zogenaamde Bondsmissiedag te organiseren! Dat was eerder al eens gebeurd in…1935.

Het werd een prachtige organisatie met niet minder dan 3500 toeschouwers rond het veld! Trouwens, voor een gewone competitiewedstrijd kwamen gemiddeld in die jaren zo’n 400 supporters opdagen. Voor topmatchen, zoals tegen Munkzwalm, Nevele of de Patroboys kwam dat in de buurt van 1000 kijkers.

Met ambitie groeien

Binnen Harop groeide in die vroege jaren 1960 alleszins de ambitie om toch eens kampioen te spelen, maar zoals de krant toen schreef: “Iedereen in het KVS kent het hemelsbreed verschil tussen eerste en ereklasse”.

Het bestuur keek uit naar versterking. Zo slaagde men erin de ploeg aan te vullen met Albert Lameire, Willy en Roger De Neve. “Weldra gingen zij de rol van giantkiller vervullen”, aldus de hoopvolle verslaggever Jozef Vanthuyne.

Andere nieuwe spelers (61-62) waren keeper Germain Claeys, een jonge reus van 19 jaar, Jozef Van Vlaanderen en de jonge Rudi Gelfhof, André De Wulf. “Het leeuwenaandeel van de verdienste komt echter toe aan speler-trainer Roger De Neve. Hij is het die zijn mannen werkelijk heeft leren voetballen”, aldus nog Vanthuyne.

Kampioen

In het seizoen 1962-1963 is het dan toch gelukt om kampioen te spelen in de eredivisie van het KKVS, en wel met deze ploeg:

De kampioenenploeg van 1963. Boven: De bestuursleden Willy De Baets, Albert De Waele, een onbekende, Raymond De Vos, Edgard Lameire, de spelers Walter Smessaert, Jozef Stevens, Carlos Dumon, Henri Verdonck, Eugène Pauwels, de bestuursleden Victor Wille, Charles Mouton, voorzitter Roger De Spae, Robert Buysse en lokaalhouder Jozef Dancet. Onder: Roger De Neve, Wilfried Devreese, Albert Lameire, Willy De Neve met zoontje Patrick, André De Wulf en Rudy Geldhof.

De kampioenen van 1963 werden gehuldigd op het gemeentehuis:

Op de foto herkennen we in de eerste gelederen: Helemaal vooraan links: Urbain Van Speybroeck en Tony Verhoestraete, vervolgens in de lange halve cirkel min of meer te volgen vlnr: Eugène Pauwels, Antoine Mattheeuws, Jean Van Landschoot, Jozef Stevens (half verborgen), Jozef  Van Vlaenderen, Albert Lameire, Walter Smessaert, burgemeester Maurits Devreese, Roger De Spae, Robert Buyse, Emiel Buyse, Gerard Bouché, Willy De Baets, Jozef Dancet, Cyriel Ryserhove, Victor Wille, Cyyriel De Prest en Robert De Waele. Achteraan: Gentiel Verdonck, Marcel Van den Kerchove, Willy De Neve, Raymond De Vos, Henri Verdonck, André Busschaert, Clement Devreese, Arthur De Clercq, Roger Schelstraete, Remi Stock, Gerard Versluys (half verborgen), Victor Wille.

De kranten spraken in die tijd van “sterspelers meester Roger De Neve (speler-trainer) en zijn broer Willy, die ook in de provinciale voetbalselectie werden opgenomen” (zie prentenbak verderop). Ook Abert Lameire Henri Verdonck, Rudy Geldhof en Jozef Van Vlaenderen werden vernoemd.

Harop nog eens kampioen in de eredivisie van het KKVS in 1962-63. De ploeg beschikte toen ook over de fameuze doelman Germain Claeys, die zich omwille van verplichtingen t.o.v. zijn club (Cercle Brugge) nooit liet fotograferen bij Harop! Ze hadden het daar in Brugge eens moeten weten dat hij in Knesselare onder de lat kwam staan!

Het lokaal was in die KKVS-bloeiperiode van zwart-wit bij Jozef Dancet in de Kloosterstraat (‘Café Voetballokaal’). Hele generaties voetballers zullen zich herinneren hoe Jozef de lijnen afliep, hoe hij en zijn familie met de appelsienen en de koffie door de toenmalige Kluizestraat (nu Sportstraat) naar het (oude) voetbalveld stapten, om er de spelers tijdens de rust te bedienen. Of hoe die spelers zich na de match in hun betonnen kleedkamers of daarbuiten weer proper maakten met vooral koud water en een klein ‘bassijntje’.

In 1966 volgde de overstap naar de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Maar daarover een volgende keer weer meer.

Iets verderop nog een prentenbak met foto’s uit die periode

 

 

 

 

 

WILT U KNESSELAARS NIEUWS OP DE VOET VOLGEN?

DEZE BLOG VOLGEN IS MAKKELIJK. NOTEER UW EMAILADRES IN HET PASSENDE VAKJE RECHTS NAAST OF ONDER DIT ARTIKEL EN DRUK ENTER. ZO BENT U ALTIJD METEEN MEE

Deze slideshow vereist JavaScript.