Shorttrack (Speedskating) heeft plaats op een baan van 111,11 meter en is een spectaculaire sport waar kracht en snelheid, maar ook tactiek en actie het succes bepalen.
Jens (21) nam als student een sabbatjaar om alles op de Winterspelen te zetten. Hij is 1,90 meter terwijl de ideale lengte eerder 1,70 à 1,75 meter is. “Dan ben je stabieler in de bochten. Ik heb van mijn nadeel mijn kracht gemaakt: ik rijd heel aanvallend en ben door mijn lange benen niet makkelijk te passeren”, aldus Jens in De Morgen.
Bij de wereldbekerwedstrijden in Boedapest, Sjanghai en Seoul was het nog even afwachten of Jens een ticket zou bemachtigen voor de 1.500 meter. Er waren 36 startbewijzen te verdelen en twee ervan gaan naar België, naar Jens Almey (26ste) en Ward Pétré. De sterkste concurrenten komen uit Canada, China, Hongkong, Japan, Nederland, Korea, Rusland en de VS.
Al in de preshistorie gebruikte men “benen” skates om zich te verplaatsen op bevroren rivieren en meren. Vanaf omstreeks 1600 kwamen er houten skates tot midden de jaren 1800 metalen skates werden gemaakt en skaten ook een sport werd (eerste wedstrijd in Noorwegen, eerste kampioenschappen in Nederland). Shorttrack werd in 1988 (Calgary) verwelkomd op de Olympische Spelen, toen nog als ‘demonstratiesport’. Vanaf 1992 werd het toegevoegd aan het Olympisch programma (Winterspelen Albertville).
In de sporen van Rik
Jens wordt na Rik Vandenberghe voor zover wij weten de tweede Knesselaarse atleet die mag deelnemen aan de Olympische Spelen. Rik was in de jaren 1970 een uitstekend 400- en 800-meterloper. Zo won hij twee keer de Trofee Roger Moens of nationaal kampioenschap. Dat leverde hem een selectie op voor het 4 x 400-meterteam dat in 1979 en 1980 het Belgisch record brak en in 1980 werd geselecteerd voor de OS in Moskou. Samen met wijlen Fons Brijdenbach en Eddy De Leeuw en Danny Roelandts liep Rik er de halve finale; maar bij de laatste loper (Brydenbach) liep het fout wegens een verrekking (dat het om een stokwisseling ging, is een fabeltje, vertelt RIk…) “Jammer, want de bronzen medaille was voor Italië met een tijd van 3’04’ of 1 seconde meer dan ons record en de goeie tijden die we toen met ons vier liepen. Zonder die blessure maakten we kans om voor die Italianen te eindigen”.
Lees hier meer over Rik: (‘Vuur in de voeten’, gepubliceerd in ‘Babbels in de aders van ons dorp’ ; 2011, JVdC)
Knesselaars Nieuws 