De eerste tv-beelden die je zag, ze blijven voor wie ze zag – ook na zestig jaar – op het netvlies gebrand. In 1957, precies 60 jaar geleden startte de bouw van de zendmast in Aalter. In snel tempo veroverden de antennes de Knesselaarse daken. En Paula Semers drong binnen in vele huiskamers.Velen herinneren zich die onscherpe zwart-wit beelden al heeft wellicht niemand in Knesselare de eerste tv-uitzending gezien die het N.I.R. (Nationaal Instituut voor de Radio-omroep) vanaf oktober 1953 uitzond. Er waren op dat moment amper 15.000 tv-toestellen in heel het land.

In Knesselare zal die wonderlijke lichtbak al helemaal niet te vinden geweest zijn, ontvangst van tv-signalen vanuit Brussel was trouwens niet mogelijk.

Paula Sémer was de eerste Vlaming die op televisie verscheen. Alle uitzendingen waren live, in zwart-wit en in 625 lijnen. Het kwam allemaal heel primitief over omdat het toen voornamelijk radiomakers waren die instonden voor de uitzendingen.

Pas in 1958, ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling in Brussel (Expo ’58) was ontvangst van tv-beelden over heel het land mogelijk. De aankoop van een tv-toestel kende dan ook een groot succes, al werd in datzelfde jaar ook het ‘kijk- en luistergeld’ ingevoerd. Tot dan toe was de maandag een tv-loze dag. Die werd afgeschaft want niemand zag daar het nut van in.

De tv deed nu ook razendsnel zijn intrede in Knesselare. Elektricien Jeroom Van de Casteele liet een tv-toestel  ‘spelen’ (toen een grote zware houten kast, even diep als breed en met klein scherm) in zijn etalage in de Veldstraat. Tientallen dorpelingen vertrappelden er bijna elkaar, avond na avond, om de flikkerende beelden te kunnen aanschouwen.

Kocht je zelf een tv-toestel, dan mocht je ervan uitgaan dat je huis ’s avonds volliep met familie, vrienden en buren. Die brachten vaak hun eigen stoel mee, zodat de keuken (men sprak toen nog niet van een ‘living’) al vlug op een kleine cinemazaal leek.

Allemaal heel gezellig misschien, maar lang mocht zo’n situatie nu ook weer niet aanhouden. Er werd luidop commentaar gegeven op alles en nog wat, er werd constant gerookt en men bracht ook dikwijls zijn eigen drank mee. Hoogoplopende discussies waren daar het gevolg van. De gastheer en – vrouw zagen zich dan genoodzaakt het stopcontact van het tv-toestel  uit te trekken en onder luid protest iedereen naar huis te sturen.

Antennes

Om tegemoet te komen aan een kwaliteitsvol  kijkgedrag kwam het er op aan om een zo goede en hoog mogelijke antenne te beschikken. Het plaatsen van antennes werd een specialiteit van Jeroom Van de Casteele en Wilfried Arnaut, beide ook tv-verkopers.

Als volleerde acrobaten beklauterden zij de moeilijkste en gevaarlijkste daken en plaatsten er met ware doodsverachting allerlei antennecombinaties op. Op korte tijd werden de Knesselaarse daken omgetoverd in een woud van antennes. Het hoorde zo. Op ieder dak een antenne. Kwatongen beweerden zelfs dat sommige huizen wel een antenne hadden, maar geen tv!

In 1957, nu 60 jaar geleden, begon men met de bouw van een hoge zendmast in Aalter waardoor het mogelijk werd zelfs met een kleine binnenhuisantenne mooie beelden op het kleine scherm te bekomen. Meer nog, soms was het signaal te sterk vanuit Aalter waardoor storingen optraden, het beeld vervormd werd, de klank onverstaanbaar.En nu maar hopen dat de geschiedenis, zestig jaar later, zich niet herhaalt!